Ќе дојдат тешки времиња

  Ќе дојдат тешки времиња

Во пролетта 1985 година, (раскажана од Геронтиса Теодосија)

Кога бев во манастирот Свети Теодор Калаврита, една ноќ околу 2.30 часот по полноќ, слушнав малку зад прозорецот на мојата ќелија, во дворот на манастирот, како некој копа. За да се уверам, го исклучив светлото од ќелијата и погледнав низ прозорецот. Видов блиц од батериска ламба. Потоа им се молев на нашите чудотворни Светители да не заштитат. Ги проверив прозорците и слабите врати на дворот на разурнатиот манастир, да не навлезат во неговата внатрешност, и откако увидов дека на тоа место владее тишина, се вратив во мојата ќелија.
Утрото имавме Литургија. Додека се подготвував да одам во црква, во 5.55 часот наутро заѕвони телефонот. Мислев дека можеби некоја страдална душа е во неволја - што често беше случај - и го зедов телефонот. На мое големо изненадување слушнав:
- Слушај мое дете, јас сум старец Порфириј. Не излегувај каде што слушаш како копаат, ќе те претепаат. Во вашиот Манастир се враќаат ѓаволите.
- Го прашав: Старче, зошто копаат? Дали пронајдоа нешто?
- Тој одговара: Не, дете мое, други ги земаа порано.
- Пак го прашувам: „Старче, дојде ли во нашиот манастир?
-Ми одговара: Не дете мое, но сега сум таму. Прашај ме што сакаш.
Затоа, земајќи повод од неговиот говор, го прашав за историски важната пештера на нашиот Манастир...?
Ме праша: Која пештера? Затоа што во ваша близина има две пештери. Каде седеле првите монаси?
- Му одговарам: Да старче.
Тоа ми кажува:
Добро е, чедо мое, да го правиш тоа, зашто пештерата е света. Но, дали селаните ќе ве остават? Ќе реагираат.
Останав со слушалката во рака, без зборови од моето изненадување, бидејќи ми раскажуваше за настани.
Треба да се напомене дека навистина има две пештери, но втората пештера ја немавме видено, иако во Манастирот се населивме повеќе од една година. Но, овчарите од околината ни кажаа дека има и втора пештера.
Така, додека останав без зборови со слушалката во рака, го слушам Старецот како ми вели: Риби, брате, Риби!.
- Го прашувам: „Каква риба, Старче?
- Дете мое, ми вели, нели водата од кутиите е погодна за риби? Па стави риба да јаде народот. Ќе дојдат тешки времиња!
И навистина, кога се сместивме во манастирот, ја испитав во Патраската хемија водата, која изобилно тече од двете цистерни (извор) во дворот на манастирот, дали е за пиење и истовремено дали е погодна за риба, така што ги задоволува потребите на Манастирот и неговите гости. Навистина водата се покажа како чиста и погодна за рибник…?
Силно го чувствуваме присуството на Старецот Порфириј, бидејќи во секоја дилема тој комуницираше со нас и ни даваше решение. Еднаш ми имаше кажано по телефон:
- Дете мое, имаш голема караница, но не плаши се, секоја вечер се молам со тебе.
Треба да се напомене дека ние никогаш не сме го запознале Старецот, ниту сум го видел, за неговиот проактивен подарок имав слушнато само од други, ниту пак некогаш сум го контактирал телефонски. Затоа прашав. Како знаеше за нас и нашите проблеми? Каде го најде нашиот телефон?
Поради тоа се јавив на една игуманија на друг манастир, која го познаваше Старецот, и ја прашав: Дали ти, старице, му го даде нашиот телефонски број на старецот Порфириј? Таа ми одговара: Дали треба да му го дадам? Умот на отец Порфириј е телевизија.
Еднаш таа и некои сестри од нашиот манастир посетија друг манастир. Старец Порфириј, бидејќи имаше итна и важна работа, се јави таму, ме побара и рече:
Чедо мое, петте луѓе кои сакаат да сведочат како сведоци за границите на вашиот Манастир, нека дојдат во судот. Мора да се слушне вистината и да се брани се што му припаѓа на Манастирот, бидејќи ќе настанат тешки времиња и на светот ќе му треба грижа од Манастирите .
Всушност, петмина стари луѓе, кои му беа благодарни на Манастирот, упорно бараа да ја кажам вистината за една неправда што е направена врз манастирот. Така се случи и Манастирот се оправда. 

СВЕТИ ПОРФИРИЈ КАВСОКАЛИВИТ