Еднаш мислев дека ако човек види Светител, веднаш ќе се зачуди...

 

Еднаш мислев дека ако човек види Светител, веднаш ќе се зачуди

  Поради оваа причина, покрај говорите и проповедите и советите и сè што кажуваме и се обидуваме да направиме за луѓето околу нас, постои една мистерија, а тоа е дали ова душа на која и се обраќаме, може да го прими живиот Христос во себе.

   Ако не е дојдено време да Го прифатиме, ако душата не е подготвена, тогаш што и да му кажеме, што и да му правиме, и чуда и ние како најдобри проповедници, ништо не се случува.

   Всушност, работите може да станат полоши отколку што беа порано.  Затоа Христос ни кажа да внимаваме да не им даваме свети нешта на луѓе кои не можат да ги користат.  Сакаше да каже дека за жал има случаи кога се уште не е време некој да му верува на овој скапоцен бисер на Божјото слово.

  Се разбира, не знаеме во каква состојба е секој човек.  Ние сме должни да го понудиме она што го имаме и да го дадеме она што го налага Божјата љубов и заповед.  Меѓутоа, кога ќе видиме дека разумот не се прифаќа и дека работите не се искористуваат, тогаш не треба да се разочараме.

Еднаш мислев дека ако човек види Светител, веднаш ќе се изненади, како што бев јас изненаден кога видов Божји човек.

 Пример е со старецот Пајсиј, со кого живеевме толку години, кај кого луѓето одеа и се менуваа само со тоа што го видоа, без тој да им каже ништо.  Другите си заминаа и тој се обидуваше да ги убеди и тие не се сменија и всушност неколку луѓе си заминаа скандалозно и го окарактеризираа со тешки зборови дека е магионичар и факир или дека отишол во Индија и научил хинду техники.  Секој го толкуваше овој човек како што сака, бидејќи секој го доби она што беше во него.

  Меѓутоа, имаше луѓе со зрела душа кои биле далеку од Црквата, но нивните души имале приемчивост и чистота и навистина ја разбирале благодатта Божја што е во таа личност.

  Истото се случи и со Христос.  Кога еднаш ги прашал своите ученици што зборуваат луѓето за него, тогаш неговите ученици биле доведени во тешка положба и не му рекле дека некои велат дека е опседнат или дека е волшебник, пијаница, и измамник но тие му рекоа дека другите велат дека е Еремија, или Илија или некој пророк и му го кажаа најдоброто мислење што луѓето го имаат за Него.

  Потоа ги прашал што мислат за Него.  Петар веднаш одговорил дека веруваат дека е Синот на живиот Бог.  Тогаш Христос му одговорил дека е благословен, бидејќи никој не му го кажал овој збор освен неговиот Отец небесен.  Затоа, на таа карпа, односно исповед, ќе изгради Црква во која силите на темнината никогаш нема да надвладеат.

 Затоа мора да знаеме дека откако Христос се појави и беше распнат, пострада, погребан и Воскресна за нас, тоа продолжува во човечката душа.  Во исто време, продолжува фактот за судење на луѓето околу Христа.  Ова е судот на човекот, односно какво мислење има за Христа.  Врз основа на ова мислење, на една личност се суди. Односно, ако го прифати или не го прифати Христос како Богочовек и свој единствен Спасител...

 Митрополит Лимасолски Атанасиј