Тројца ѕидари

 Тројца ѕидари

На почетокот на 14 век, во Централна Европа се работеше за изградба на прекрасен православен Храм.  Раководител на делата бил монах.  Нему му беше наложено да ја следи работата на сите работници и занаетчии.  И така, монахот решил да види како работат ѕидарите.  Тој избра тројца ѕидари како претставници на различните позиции застапени во нивната професија.
Приближувајќи му се на првиот ѕидар, тој рече:
Брате мој, кажи ми за твојата работа.
Ѕидарот го крена погледот од својата работа и со скршен глас полн со гнев и негодување одговори:
- Како што гледате, седам пред камена плоча висока метар, долга и широка половина метар.  И со секој удар на длето на овој камен чувствувам како ми заминува дел од животот.  Види, рацете ми се напнати и покриени со жулеви.  Лицето ми е ослабено, а косата побелена.  Оваа работа никогаш не завршува, таа продолжува бескрајно, од ден на ден.  Ме исцрпува.  Каде е задоволството?  Ќе умрам  пред да се изгради Храмот.

Монахот се приближил до вториот ѕидар.
Брате мој, рече тој, кажи ми за твојата работа.
Брате, одговори ѕидарот со тивок, смирен глас, како што гледаш, седам пред една камена плоча висока метар и половина метар долга и широка.  И со секој удар на длето на каменот чувствувам дека создавам живот и иднина.  Види, успеав да се погрижам моето семејство да живее во удобна куќа, многу подобра од онаа во која пораснав јас.  Моите деца одат на училиште.  Без сомнение, тие ќе постигнат повеќе во животот од мене.  И сето тоа стана возможно благодарение на мојата работа.  На Храмот и ја давам мојата вештина, а тој ми дава и подароци.

Монахот се приближил до третиот ѕидар.
Брате, рече тој, кажи ми за твојата работа.
Брате, одговори ѕидарот со глас полн со радост и широка насмевка. Гледате, седам пред камена плоча, висока метар и широка и долга половина метар.  И со секој допир на длето до каменот чувствувам дека сам си ја резбам судбината.  Види, гледаш какви убави црти излегуваат од каменот.  Седејќи овде, не само што ја отелотворувам мојата вештина и мојот занает, туку придонесувам за она во што го ценам и верувам.  Вселената рефлектирана во Храмот ќе го награди секој од нас.  Овде, во близина на овој камен, јас сум во мир со себе и знам дека иако нема да го видам овој Храм завршен, тој ќе стои уште илјада години, персонифицирајќи го она што е вистина во нас и служејќи ја целта за која Семоќниот ме испратил на оваа земја.

Монахот се повлече и малку размислуваше што слушнал.  Западнал во мирен сон, како што не спиел долго време, а следниот ден се откажал од овластувањето како раководител на работите и оваа позиција му ја понудил на третиот ѕидар.