Благовештение на Пресвета Богородица

 Благовештение на Пресвета Богородица

Благовештението е денот на радосната вест дека низ целиот човечки свет е пронајдена Дева, толку верувајќи во Бога, толку длабоко способна за послушност и доверба, што од Неа може да се роди Синот Божји. Воплотувањето на Синот Божји, од една страна, е дело на Божјата љубов - Крстот, приврзан, спасоносен - и Божјата сила; но во исто време и воплотувањето на Синот Божји е прашање на човековата слобода. Свети Григориј Палама вели дека Воплотувањето би било исто толку невозможно без слободна човечка согласност на Богородица, како што би било невозможно без творечката волја Божја. И на овој ден на Благовештение ја созерцуваме Богородица во Богородица, Која со сето свое срце, со сиот ум, со сета своја душа, со сета своја сила успеа до крај да му се довери на Бога.
А добрата вест беше навистина страшна појавата на ангелот со овој поздрав: „Радувај се благодатна! Господ е со тебе! Благословена си ти меѓу 

жените“ ( Лука 1:28 ), не можеше, а да не предизвика не само чудење, не само трепет, но и страв во душата на девица која не го познавала својот сопруг - како може да биде ова? ..
И тука ја фаќаме разликата помеѓу колебливата - иако длабока - вера на Захарија, таткото на Претечата, и верата на Богородица. На Захарија, исто така, му е кажано дека неговата сопруга ќе добие син - природно, и покрај нејзината поодмината возраст; и неговиот одговор на оваа Божја порака: Како може тоа да биде? Ова не може да се случи! Како можеш да го докажеш тоа? Какво уверување можеш да ми дадеш?.. Богородица го поставува прашањето само вака: Како може ова да ми се случи - јас сум девица? Нејзините зборови: „Еве ја слугинката Господова; нека ми биде според зборовите твои!“ ( Лука 1:38 ) .
Зборот „роб“ во нашата денешна употреба зборува за поробување; на словенски јазик, човек кој го дал својот живот, својата волја на друг се нарекувал себеси роб. И таа навистина Својот живот, Својата волја, Својата судбина му го даде на Бога, прифаќајќи ја со вера – односно неразбирлива доверба – веста дека ќе биде Мајка на воплотениот Син Божји. За неа праведната Елисавета вели: Блажена е таа што поверува, зашто ќе и дојде она што ќе и се каже од Господа…
Во Богородица наоѓаме неверојатна способност да му веруваме на Бога до крај; но оваа способност не е природна, не е природна: таквата вера може да се искова во себе со подвигот на чистотата на срцето, подвигот на љубовта кон Бога. Подвиг, зашто отците велат: Пролеј крв и ќе го примиш Духот… Еден од западните писатели вели дека Воплотувањето станало возможно кога била пронајдена Богородица Израелска, која со сета своја мисла, со сето свое срце, со цел живот можеше да го изговара Името Божјо, така што тоа стана тело во неа.
Еве го евангелието што штотуку го слушнавме во Евангелието: човечкиот род се „родил“, како дар на Бога ја донела Богородица, која можела во Нејзината кралска човечка слобода да стане Мајка на Синот Божји, која слободно дала самата за спасение на светот.

Амин.

Митрополит Антониј Сурожски