Ама јас дете мое јадам маслинки..!

 

Ама јас дете мое јадам маслинки..!

   

Бидејќи тој прост човек никогаш не чул како во манастирот отците не јадат месо, за да се погрижи за Свети Партениј и монахот што го придружувал, го заклал своето најдобро теле. 

Старецот за да не го ожалости домаќинот кој со толкава љубов ги угости, седна на трпезата и го изеде тоа што му беше послужено. 

Монахот кој бил со него, знаејќи колку е строг старецот, се изгубил кога го видел како јаде месо. На некој начин потоа се наведна и тивко му рече да не ги слушнат...

  -Старче, јадеш ли месо? 

Старецот природно му одговори со шепот...

– Не, дете мое. Јас не јадам месо. Јадам маслинки.

 Монахот се изненади од одговорот и повеќе не зборуваше со него. Но, кога станаа од масата, погледот му падна во чинијата на старецот. Потоа се изненади кога виде дека нема коски освен од маслинки. Кога останале сами, Свети Партениј му рекол на монахот...

Можете ли да замислите, дете мое, колку мака би му нанел на овој човек ако му кажам како не јадам месо? Мислиш ли колку би бил вознемирен што нема да може да не нагости како што сака? Сите подготовки што ги правел би биле изгубени. Затоа и јас во тоа време се молев на Бога и Го молев да не ми дозволи да ја вкусам  неговата прекрасна храна, туку да го почувствувам вкусот што го имаат маслинките. Така и се случи. 

Сепак, Бог ви дозволи и да го видите ова големо чудо.