Прекрасен љубовен пат...

 

Прекрасен љубовен пат

Има толку многу чудесни точки во областа на Православието што станува очигледно дека Бог го чува, затоа ги трпи и ќе ги трпи подмолните напади на своите непријатели до крајот на светот.

Блажен е оној кој ја прегрнува затоа што добива нешто што е важно во овој сует и лажен свет. Вистината. И оваа вистина го ослободува и му го покажува патот до Него...

Некои мали или големи чудесни точки како што сакате да ги наречете се наведени подолу:

1. Знаете ли дека со босилекот и цвеќиња што ги добиваме од Црквата на денот на Воздвижението на Чесниот Крст, можеме да фатиме квасец, бидејќи тестото прекрасно нараснува и така можеме да правиме леб?

2. Дали знаете дека Осветувањето на водата што го правиме во нашата црква во пресрет и денот на Богојавление, како и секое друго осветување што го врши Православен свештеник, колку и да го чуваме, не се расипува?

3. Знаете ли дека во Ерусалим и од Светиот гроб Христов секоја Велика Сабота Светата Светлина чудесно излегува само на Православен Патријарх?

4. Знаеш ли дека на планината Синај каде што Мојсеј ја виде грмушката како гори кога ќе скршиш камен, на нејзините ѕидови е втисната грмушката на пророкот Мојсеј?

5. Дали знаете дека кога монасите ќе умрат во манастирот Свети Сава во Ерусалим, нивните тела не се замрзнати, ниту закопани, ниту мирисаат  туку се ставени во просторија?

6. Дали знаете дека на главата (на коската) на рибата „Јулианос“, која живее во Генисаретското езеро, е втиснато Христовото крштевање во реката Јордан?

7.Дали знаете дека секоја година на планината Тавор, во Ерусалим, на 19 август, на празникот Преображение на нашиот Спасител, се појавува светла маглина, која го покрива просторот на манастирот и ја осветлува околината во текот на ноќта?

8.Знаете дека кога се прославува Света Маркела на Хиос и свештеникот и народот одат на местото каде што Светицата пострадала маченичка кај брегот на морето, да ја пеат нејзината Молитва, морските води се загреваат и испуштаат пареа и меурчиња и штом молитвата е завршува престануваат?

9.Дали знаете дека во манастирот Панагија Малеви кај Триполи има древна икона на Панагија која таинствено испушта Свето миро со одличен квалитет и долготрајна миризба?

10. Знаете ли дека на Света Гора нашата Дева Марија многупати им зборувала на монасите за да ги заштити од разбојници кога биле во опасност, како што се случи во Светиот манастир Ватопед со иконата на Богородица Парамитска која е чудотворец?

11. Дали знаете дека секоја година на празникот на нашата Богородица на 28 август во Маркопулос, Кефалонија, на иконата на Богородица се појавуваат змии и не ги каснуваат посетителите? Жителите направија и песна во која се вели: „Ги викам змиите од Маркопулос да ме изедат, но тие се на Богородица и ме галат“.

 Светата Причест ни ја даде самиот Богочовек Христос. Ниту еден свештеник со векови не се разболел и не се работи за приборот. Од Африка, Азија, Америка, Австралија, сите свештеници причестуваат заболени од туберкулоза, заболени од СИДА, заразни болести и слично и никој никогаш не бил заразен, ниту ќе биде заразен. Го гледаме горе Чудото на нашето Православие и уште толку многу има. Но, што е ЧУДОТО? Едноставно присуството на Бога во светот за корист ако го ставиме нашиот ум и ги отвориме очите. Се разбира, зборуваме за очите на срцето бидејќи биолошките очи го гледаат чудото.

Свети Александар Свирски е навистина во состојба на нераспадливост без никакви хемикалии во него, но каква е оваа магија? НЕ Тоа е присуството на Воскресението на обожението и благодата во човекот. Всушност, во комунистичка Русија отидоа да го отворат телото на Светецот за да ги обвинат свештениците за балсамирање и конечно ги најдоа сите органи во телото и Светителот прекрасно мириса. За Свети Лука Кримски кој има бели дробови и неговото срце е во совршена состојба, додека како што знаеме кога ќе умре телото органите се топат.

Метатарзалот на Света Ана на Света Гора има температура нормална на живиот екстремитет, дури и научниците кои го испитувале карактеристично рекле: Дури и да можеме да ги обвиниме монасите за измама, не постои начин со кој мртов човечки екстремитет може да се чува на температурата на жив човек. Но, што може да се каже за најголемото чудо на вселената според Свети Нектариј, Светата Причест, Телото и Крвта Господови. И секако многу други чуда кои се присуството на Бога во светот, овде ќе додадам една популарна кинеска изрека: Мудриот покажува на месечината, а будалата гледа во прстот. Верата не е прашање на чуда, тоа е работа на срцето, работата е како татко, мајка, вујко, сопруг, дете да одговорам на следниве прашања и потоа да го најдам мојот пат оттаму. Што значи Христос за мене? што значи кога ја држам Воскресната свеќа на Велика Сабота. Дали ова конечно ме загрижува и рамнодушно ја свртувам главата. Смртта доаѓа, можеби ќе бидам татко, имав деца, тие видоа внуци и така? тогаш јас сум во распаѓање и смртта доаѓа каков е ставот по ова прашање? Каде одам егзистенцијално? Господ ни даде Света причест, во Божествената благодарност што се случува во црквата, под услов да одиме подготвени од Светата тајна исповед и покајание да влеземе во врската да се помириме со него, без исповед се помирувам со мојата себичност. Многу кажуваат за молитвата, што е молитвата кога не си го чистиш срцето? го благословуваш вашето его? Колку добра личност сум кога не се понизувам, кога не ја спуштам главата да кажам „да згрешив“ морам да му кажам извини на моето дете во Христа на сите насекаде.

И тука доаѓа духовното, бидејќи без духовен човек не само што може да залута, туку е и на опасно место. Не можеме да влеземе во оваа врска без насоки. И овој однос е реален, Христос е присутен во секое барање, болка, солза, радост. Признанието не е само за убиство туку и за самоубиство. Светите видоа над 250 страсти и отрови во нивните срца а ние ништо не гледаме не затоа што ги нема туку затоа што себичноста фрла пепел и само смирението може да го расчисти пејзажот. Отец Пајсиј рече дека секој ден имал молитва да се исповеда и ние тоа воопшто не го чувствуваме, ова е цементот што постои и седнал на срцето и го гледаме како „Јас сум добар човек“. Можеш со молитва да го оздравиш болниот од рак и да му го одземеш ракот, не. Не одам еднаш на исповед за да заземам место во Рајот, туку да чекорам непрестајно со мојот духовник по патот на исцелување на срцето и по патот на љубовта кон непријателите што кулминира со Воскресението. Како што не можете да однесете дете од основно училиште на Универзитетот, ниту пак спортист почетник на Олимпијада, така и Духовниот Отец доаѓа како Учител на Христа преку послушност која дава слобода и не го затвора човекот како што велат некои. Никаде нема замка на овој вистински пат на Божествена слобода и вистинско соединување со Создателот. На пример постот што некои го кажуваат и го исмеваат. Постот е вежба за слобода. Мислам? Не значи дека храната е лоша, на пример месото, туку дека во одреден момент ќе кажам не, нема да ја јадам, па од животно станувам човек. Да се ​​каже не на јадење додека можам, ме прави личност со полна, слободна и со љубов. Ќе постам затоа што постот е телесна молитва, љубов кон Христа и кон ближниот, да се помачи малку за духовно да чекори да биде човек, а не животно. Христос исто така рекол дека со злото може да се бори само со молитва и пост. Молитвата како комуникација во лицето на Богочовекот и постот како вежбање и молитва на телото ме ставаат во арената на љубовта и борбата со моето лошо јас. Со постот чекорам кон Голгота со Христа, тоа е движење на слобода и љубов, а не на принуда, вистинска борба, бидејќи како што велат отците, сè почнува од глад, оттаму почнува манијата на човекот да јаде сè: Слава, задоволства итн човек и ова е пекол. Православието ги има лековите од самиот творец кои го ослободуваат и обожуваат човекот. И секако дека постот го дава духовното затоа што се работи за послушност и лична одговорност ако постам сам тогаш моето его го става на мене а не моето понизно срце. Затоа што за да се понизиш, колку и да си мизерен, потребно е срце. . .на се му треба срце и на се му треба Христос затоа што без Христа се е мртво. Дали забележавте нешто? кој пости за време на Страсната седмица, се однесува како лудак да јаде месо во недела затоа што се чувствува лишено, додека некој што пости 50 дена без масло може да нема запален нокт. Дали знаеш зошто ; Затоа што првиот го прави тоа за светот со притисок, додека вториот го прави тоа за Христа од љубов. Ова се разликите. Ќе одиме на многу погреби на наши познаници, кои доаѓаат и за жал не го палиме ниту ноктот затоа што во свеќата на Воскресението наместо да ја видиме вечноста го гледаме садот за готвење.

Голема заблуда. Не верувам за да биде Господ добар со мене, не ми е гајле за ова, како што рече Свети Порфириј, кој имал рак. Неговите духовни чеда се молеле ракот да исчезне, а тој велел: Не молете се да бидам добро, туку да бидам добар. Не дека е погрешно да се бара „исцелување во моето тело“ поради слабост и тоа е благословено, но тоа не е цел само по себе во смисла на трансакција. Болеста е абење, време и старост. Прашањето не е дали ќе умрам на 32, 59, 80, 5 години, прашањето е да се сретнеме со Христос во овој живот преку литургискиот живот на Црквата и личната борба и потоа да го сретнам во Воскресение. Некои велат дека некој си заминува млад и не го живеел својот живот. Па што  каков живот е онаа што ќе заврши во распаѓање? и за жал некои го обвинуваат Бога кога човек ќе почине, но не можеме да разбереме дека смртта е наше отсуство од реалниот живот. Значи, моето прашање е дали ќе ги пролонгувам годините до гробот или ќе одам со Христос после сето тоа што е целта на човекот. Дали ќе заминам на 5, 34, 68, 90, 102, сретнете го Христа затоа што како и да е ќе умрам, прашањето не е да живеам умирајќи, туку да умрам живејќи вечно. Чудата, на пример од ракот, главно се прават за психосоматска корист, бидејќи како и да е, дури и оној што го направил чудото во одреден момент ќе умре, прашањето е да не се умре духовно и да се оди по патот на покајанието и Љубовта во Христа. Чудото е продолжување на ПОКАЈАНИЕТО, згора на тоа, и да се случи чудо пак ќе умреме, не ме спасуваат само добрите дела, дури и да сум добар човек. Христос спасува како личност со тоа што е, а не само со она што го кажува, бидејќи тој е БОГ со личен љубовен однос кој е сразмерен и реален за секој човек. Целта на животот е патот на љубовта во Христа, слободата, обожението, воскресението и вечниот живот со комплетноста на психофизичката жртва, а другиот пат е апсолутниот пат на световност, автономија, затворање во себе, осаменост на празнината, посесивна љубов. . Нејзиниот пат до гробот е заклучен со катанец.

Кој пат ќе го избереш, брате мој?

Следат зборовите на Христос до секој од нас, ве молам сфатете ги строго лично и ве молам повторно слободно одговорете од внатре со љубов... Јас сум татко, Јас сум брат, Јас сум младоженец, Јас сум дом, Јас сум храна, Јас сум облека, Јас сум корен, Јас сум основа, сè што сакате сум Јас, за да не ви треба ништо. И Јас ќе ти служам затоа што дојдов да служам, а не да ме служат. Јас сум и пријател, и член на телото, и глава, и брат, и сестра и мајка, доволно е да ми зборувате пријателски. Јас станав сиромашен за тебе посредник за тебе. Се за мене си брат и сонаследник и пријател и член на телото. Што повеќе сакаш? Зошто се одвраќаш од тој што те сака? Зошто се трудите за светот? Зошто црпите вода со пробушена тегла? Затоа што тоа значи да се работи напорно во овој живот. Зошто го палиш огнот? Зошто боксуваш во воздух? Зошто трчате непредвидливо? Зарем секоја уметност нема цел? Тоа секако е очигледно за сите. Покажи ми ја целта на учењето во животот... Блиску сме до смртта... и имаш покана за Воскресение и за благодатта на обожение и живот пред смртта... ќе ја добиеме ли поканата?

Визијата на Троичниот Бог за создавањето е овој свет да стане Неговото Тело. Изгледите јас и светот да станат Негово Тело е исто така неверојатен Негов дар, најневеројатен од сите и најголем. Амин…….

Отец Спиридон Скутис