Не можеме да ги промениме грешките што ги направивме

 Не можеме да ги промениме грешките што ги направивме.

Не можеме да ги промениме грешките што ги направивме.

Создадените рани не се бришат.
Минатото е тоа што е.

Но, она што можеме да го направиме е да избереме сега да живееме без да ги правиме истите грешки, но и да дозволиме нашите рани да зараснат, без да ги гребеме, без повторно да ги иритираме. Тешко да, но не и невозможно.

Тешко е да се затвори раната што ни е во душата и срцето, но се додека ја резбаме, само си нанесуваме штета.

Доволно страдавме. Време е да се ослободиме. Време е да се запали јагленот од минатото и да се стави темјан на надежта на него.

Време е да живееме без вина, без болка, без заматување на нашите солзи.

Бог не живее во нашето минато. Останува во нашето сега. Ако се покајавме за нашите грешки, тие беа избришани.

И ако нè повреди нешто или некој, да одвоиме време. Но, да не го поминуваме животот во беда или во улога на жртва или во огорченост.

Затоа што сè што успеваме е да си правиме неправда, да ги лишиме нашите срца од радост, да ги исклучиме нашите души од допирот на небото.

Повторно велам...запали го јагленот од минатото и стави го темјанот на надежта на него...

Архимандрит Павлос Пападопулос