Три збора за носењето на Kрстот- Свети Теофан Затворник (2)

  Три збора за носењето на Kрстот- Свети Теофан Затворник (2)

Вториот збор:

Од трите вида на крст, ви кажав неколку зборови за тоа, имено за надворешни крстови: таги, неволји и лишувања. Сега ќе кажам нешто за вториот вид на крстови, внатрешните крстови.

Наидуваме на внатрешни крстови при борбата со страстите и похотите. Светиот апостол вели: „Оние, пак, кои се Христови, го распнаа телото свое со страстите и похотите“ ( Гал. 5:24 ). Распнати на крст? Стана крст на кој беа распнати овие страсти и похоти. Каков крст е ова? Борете се со нив. Да се ​​распнат страстите значи да се ослабнат, да се потиснат и да се искоренат. Ако некој повеќе пати ја надвладее страста, ќе ја ослабне; ќе се бори уште, ќе ја потисне; Тој допрва ќе ја надмине и целосно ќе ја искорени, со Божја помош. Како што оваа борба е тешка, за жалење и болна, таа е навистина крст засаден во нас. На некој што се бори со страстите понекогаш му е како рацете да му се заковани, на главата да му се стави круна од трње, а живото срце да му е прободено. Така му станува тешко и болно.

Трудот и болката не можат а да не постојат; зашто, иако страстите ни се туѓи, дојдени однадвор, тие толку се зближија со телото и душата што со своите корени навлегоа во сите нивни состави и сили. Почнете да се извлекувате и ќе ве боли. Тоа е болно, но спасува, а оваа спасоносна моќ може да се постигне само преку болка. Постои полипска болест: некое тело туѓо за нас се раѓа во нашето тело, расте и се вкорени. Ако не го отсечете, нема да оздравите, но ако почнете да го исечете, боли. Можеби боли, но оваа болка го враќа здравјето. Но, оставете го, не сечете го, исто така ќе боли, само што оваа болка не води до здравје, туку до зголемување на болеста, можеби дури и до смрт. Значи, како се лекува оваа болест? Исечете го мозолчето и изгорете го местото, а потоа намачкајте и втријте нешто отровно врз него. Боли за неговото лекување.. Но, оставете го вака, болката ќе биде болка, а смртта нема да се избегне. Исто така, борбата со страстите или нивното искоренување е болно, но затоа е спасоносно. Но остави ги страстите, не ги искоренувајте; тие, исто така, ќе предизвикаат тешкотии, болка, страдање, но не за спасение, туку за уништување и духовна смрт : зашто „...платата,што ја дава гревот е смрт...“ ( Рим. 6:23 ).

Која страст не е болна? Гневот гори; зависта-суши; похота-опушта; скржавоста ве спречува да јадете и да спиете; навредената гордост убиствено го проголтува срцето; а секоја друга страст: омраза, сомнеж, кавгаџиство, човечко угодување, зависност од нешта и личности - ни предизвикува маки; па да се живее во страсти е исто како да се оди по ножеви или јаглен со боси нозе или да се биде во положба на човек чиешто срце го цицаат змии. И повторно, кој нема страсти? Секој ги има. Штом има самољубие, сите страсти се таму, бидејќи таа е мајка на страстите и не може да постои без нејзините ќерки.Но, не сите ги имаат сите во ист степен: за еден, еден, за друг, другиот преовладува и владее со другите. А кога сите имаат страсти, има и маки од нив. Сите се измачувани и распнати од страстите - само не за спасение, туку за уништување.

Така, носејќи страсти, вие сте измачени од нив и умирате. Зар не е подобро да ја преземете одговорноста за себе и да создавате страдање во себе, исто така поради страсти, но не за уништување, туку за спасение. Човек треба само да го заврти ножот, и наместо да ги задоволи страстите, да се удира со нив, да ги удира страстите, да започне борба со нив и во се да оди против нив. И тука ќе има болка и страдање на срцето, но исцелувачка болка, која веднаш ќе биде проследена со радосна смиреност, како што се случува кога лекот ќе се стави на рана. На пример, некој ќе се налути гневот е тешко да се надмине и непријатен; но кога ќе победиш, ќе се смириш; а кога ќе го задоволиш, долго ќе се грижиш. Ако некој е навреден, тешко е да се надмине себеси и да прости; но кога ќе простите, ќе имате мир; и кога ќе се одмаздиш, нема да видиш мир. Зависноста  лесно се пали и тешко се гаси; но кога ќе ја изгаснеш, ќе ја видиш светлината Божја; Ако не ја изгасиш, ќе се шеташ како убиен. Ова важи за секоја страст. А страста мачи, а борбата со неа предизвикува тага. Но, првото уништува, а второто спасува и лекува. На секој што е во страст мора да му се каже: пропаѓаш на крстот на страстите. Уништете го овој крст и изградете друг - крст за да се борите со нив. И распнувањето врз него ќе биде ваш спас! Сето тоа е јасно како ден; а изборот, се чини, треба да биде многу лесен. И, сепак, тој не секогаш се оправдува со дела.

И треба да бидеме изненадени од нашето слепило. Друг страда од страст, а сепак ја задоволува. Гледа дека со задоволство си нанесува се повеќе штета. Необјасниво непријателство против нас самите! Некои луѓе ќе се побунат против страста, но штом страста се разбуди со нејзините барања, тие веднаш ја следат. Повторно се собира и повторно попушта. Ова се случува неколку пати, а успехот е секогаш ист. Неразбирливо опуштање на моралната сила! Што е ласкање и измама? Факт е дека страста ветува планини на задоволство за самозадоволување, но борбата против неа не ветува ништо. Но, колку пати се доживеало дека задоволувањето на страста не носи среќа и мир, туку мачење и мрморење. Таа ветува многу, но не дава ништо; а борбата не ветува ништо, туку дава сè. Ако не сте го доживеале ова, пробајте го и ќе видите. Но, наша тага е што не можеме да собереме сила да ја доживееме. Причината за ова е самосожалување. Самосожалувањето е нашиот најласкав предавник и непријател. Првата манифестација на гордоста. Се сожалуваме и се уништуваме. Мислиме дека си правиме добро, но правиме зло; и колку повеќе зло правиме, толку повеќе ни е пожелно да правиме зло. Затоа злото расте и ни го доближува нашето конечно уништување.

Да се ​​вдахнеме, браќа, и храбро да одиме на крстот на самораспнувањето, преку распнувањето и искоренувањето на страстите и похотите. Да го отфрлиме самосожалувањето и да ја разгориме љубомората на самоизмачување. Дозволете ни да го земеме срцето на лекар кој, во потреба, прави сурови исеченици и катеризации на сакани и почитувани личности. – Нема да ви го кажам методот и целиот тек на борбата. Зафатете се со работа, и таа ќе ви објасни сè и ќе ве научи на сè. Доведете го на ум тој мир, таа радост и таа светлина што ќе се вселат во срцето откако ќе ги надминете страстите и со тоа ќе ја разгорите вашата љубомора да се побуните против нив. Светлината, мирот и радоста произлегуваат од самиот почеток на влегувањето во оваа борба, и сите тие растат и се издигнуваат додека на крајот не кулминираат со мирно доделување на срцето во кое почива Бог. И Бог на мирот навистина престојува со оние што го достигнуваат овој степен. Тогаш излегува дека крстот е дефинитивно дрвото на животот. Небесното дрво на животот остана во рајот; на земјата, наместо него, беше подигнато дрвото на крстот. Целта на ова е иста: човек ќе јаде и ќе живее. Дојдете, приврзете се кон него со усните и пијте живот од него. Ќе се прилепите за крстот кога, откако ќе го отфрлите самосожалувањето, ќе станете љубоморни на самораспнувањето; и од него ќе почнеш да пиеш живот кога ќе влезеш во борба со страстите. Секое совладување на страста ќе биде исто како и примање животворни сокови од животворниот крст. Зголемете ја вашата брзина, побрзо ќе се опиете и ќе се исполните со живот. Прекрасно е имотот на самораспнувањето! Се чини дека одзема, но додека одзема, дава; се чини дека се отсекува, но со отсекување, се калиме; изгледа дека убива, но убивајќи, живее. Токму Крстот Христов, со кој се гази смртта и се дава живот. Каков благослов, но многу работа!!! Првиот чекор е тежок - првото совладување на себеси, првата решителност за борба; а потоа, без разлика на битката во битка, станува полесно и полесно. И љубомората ќе се разгори повеќе, а способноста за надминување ќе се зголеми, а непријателот ќе ослабне. Како и во обичната војна, воините понекогаш се плашат само да почнат; а потоа веќе не гледаат во ништо, сè им станува при рака и лесно; Така е и во духовната војна: само започнете, тогаш војната ќе се вжешти и ќе се олесни. И тогаш, колку поревносни и поживи борби, толку побргу крајот на битката и поблиску мирот. Немате доволно сила да започнете? Молете се. Господ ќе испрати. Опкружете се со мисли за опасноста да останете во страстите и ќе се избркате од нивната темнина кон светлината на слободата од нив. Оживејте го чувството на мачење и ќе се разгори гневот кон нив и желба да се ослободите од нив (страстите). Но, најмногу, откако ја признавте својата слабост пред Господа, застанете и турнете ја вратата на Неговата милост, викајќи за помош. Помош доаѓа! Господ ќе те погледне, а светлината од Неговите очи ќе изгори во тебе самосожалување и ќе разгори љубомора за весело да се вооружиш против страстите. И тогаш, дури и ако Господ е со нас, кој е против нас?

Херојски Господе! Вдахнувајќи нè со ревност да влеземе во подвигот на борба против страстите, дај ни сила да им се спротивставиме, та под знакот на Твојот Крст да водиме добра војна, гледајќи во Тебе, Началникот и Усовршителот на нашата вера, кој преку крстот ни го уреди спасението и ни даде живот во него. Амин.

Продолжува...