Беседа на Велик Петок - Свети Алексиј Мечев

  Беседа на Велик Петок - Свети Алексиј Мечев 

Каква тажна глетка пред нашите очи! Нашиот Спасител е во гробот. Во ковчегот е нашата радост, богатство на нашето срце. Но, како можеше Ти, радост наша, да бидеш содржан во оваа мала гробница? Дали е ова место за Тебе? Ти, живеејќи на земјата, им даде живот на сите, а сега и самиот лежиш безживотно. Ти ги исуши солзите на сите, а сега Сами тонеш во солзи за своите најблиски за Себе. Дали припаѓаш овде? Еве место за нас, смртниците, а не за Тебе, Бесмртниот, за нас со тела распадливи и грешни, за нас грешните достојно осудени на смрт, а не за Тебе, Пресвети и Безгрешни.

Браќа! Да плачеме и да тагуваме: ние, со своите гревови, го затворивме Безгрешниот во оковите на смртта, ние, осудените на смрт, Го принудивме да се спушти до портите на пеколот, за нас, кој е пеколот подготвен да не проголта, Тој се спушти во пеколот во душата, презентирајќи го Своето тело пред нас.

О, Божествена неисцрпна и неискажлива Љубов! Нашиот најсладок Исус! Колку си Го сакал човекот - ова најбезначајното и најнеблагодарното суштество. Ти самиот стана човек за него, за да го доведеш во заедница со Бога, Ти самиот страдаше за да го спасиш од вечното страдање; Самиот умре за да живееш вечно; Тој самиот се спушти во пеколот за никогаш да не биде во пеколот. Човекот изгубил сè преку гревот, а Ти му враќаш сè - и како враќаш?

Човекот го изгубил блаженството преку гордоста, непослушноста, преку желбата да биде еднаков на Бога, а Ти му го враќаш на него преку послушност кон Небесниот Отец, преку најдлабокото самопонижување и смирение, преку најсрамната и тешка смрт, и конечно, преку спуштањето во бездната на пеколот. Му Го врати на човекот изгубеното, а сега тој стана вистински среќен и благословен, сега повторно е со Бога, живее за Бога, се труди за Бога, бара утеха во Бога, се надева дека ќе живее и ќе се радува со Бога во бескрајни векови. Кој може да ја опише, процени целата бездна, целото море на Божјите милости, што нашиот бесценет, најмил Спасител го излеа врз нас од Својот Отец, сега тивко лежи во гробот?

Браќа! Да ги почувствуваме сите овие милости на нашиот Спасител и во благодарност на нашите срца, да се поклониме со тело и душа пред овој гроб, да ги бакнеме Неговите рани, да издржиме за нас, Неговите раце и нозе, прободени за нас, да целиваме не само со нашите усни, но особено со топло и љубезно срце, и цел живот ќе се сеќаваме на Неговата милост и до крајот на деновите ќе Му благодариме и славиме. О, целиот наш живот да биде ништо друго освен миризлива кадилница пред Него. Да се молиме за тоа пред Оној што лежи во овој гроб, а плачливата молитва на грешникот ќе ја чуе Оној што умре за грешниците. 

Амин