Броеницата во рацете и не плашете се браќа...

 

   

Броеницата во рацете и не плашете се браќа

Околу 1326 година, јеромонахот Григориј дошол од Солун во соседните области на Пиреја, во Алијакмонас, со неговите двајца браќа Теодосиј и Макариј.

Тие се распрснаа по околните пештери и живееја тивко. Овде живееле монаси, подвижници и постници, секој во посебни тревни колиби. Меѓу нив и доблесниот стар монах Јов.

Така, Григориј ги живеел петте дена во неделата целосно изолиран, сам, во својата пештера. Во сабота и недела излегуваше, ги собираше монасите и своите ученици и ги поучуваше.

Неговото главно учење било негувањето на умствената молитва. Односно непрекинато и непрекинато повторување на зборовите: Господи, Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешникот.

Или во целост или во збиена форма: Господи, Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешникот или Господи, Исусе Христе, помилуј ме мене грешникот или дури Господи, Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме и Господи помилуј.

Како резултат на тоа, тој и оние кои беа погодни да ја примат посетата и сјајот на безобличната светлина на Троичното Божество. На овие работи Григориј ги поучувал и монасите и браќата мирјани кои се собирале до нив.

Но, монахот Јов бил скандализиран од ова учење. И на еден собир му се спротивставил на Григориј и му рекол дека оваа молитва е САМО за монасите.

Григориј му објаснил, но монахот Јов инсистирал и тие се разделиле, речиси и самиот лут. Кога отишол во својата колиба, го чекало изненадување. Божјиот ангел се јавил и му рекол дека Григориј со право го поучувал Божјиот народ.

 Молитвата е за секој верник. Следниот ден, или истата вечер, Јов истрча кај Григориј и се извини за неговото инсистирање.

Ја пишуваме оваа приказна затоа што читаме за различните тешкотии што ги имаат оние што седат внатре во овие тешки времиња. А некои затворениците ги споредуваат со моменталната состојба. Но, да ги прашаме Светите. Нека ги прашаат Православните монаси.

Но, браќа мои, ние сме Православни христијани, а нашите духовни отци се отците исихасти. И велиме што ќе правиме внатре во куќата? ќе се молиме.

И молитвата никогаш не е доволна.

Обидете се. Обидете се да се молите со Исусовата молитва. Името на нашиот Господ Исус Христос е слатко и ненаситно. Пробај. Правете поклони. Кажи молитва.

Дали сме потомци на Светители и херои или сме кукавици? Семоќниот ја прифаќа молитвата во секое време и во секое време го благословува секој што се моли. Бројаницата во рацете и не плашете се браќа.