Науката никогаш нема да може да го промени човечкото знаење за Бога...

 

Науката никогаш нема да може да го промени човечкото знаење за Бога

П: Што е со теоријата на еволуција? Дали ова не е во спротивност со учењето на Црквата?

Одговор: На оваа конкретна тема, учењето на Црквата се заснова на Божествено инспирираната книга Битие. Ова не е книга по физика или биологија. Важното за кое зборува не е дали Бог, при создавањето на човекот, земал земја и каде ја нашол, туку дека човекот е создаден „по образ и подобие“ Божјо. Се друго се детали. Како може науката да го поништи ова? Понатаму, ако науката ја подобрува интерпретацијата на овој свет и нашата слика за него, зошто треба да го доведеме во прашање? Најмногу можеме да кажеме дека некои работи подобро ги разбираме. Меѓутоа науката никогаш нема да може да го промени

човековото знаење за Бога, односно дека тој е создаден со Божествен здив и врежан со судбината на Божественото подобие. Едноставно, некои научници можат арогантно да се сомневаат во тоа.

П: Значи, не е важно дали човекот потекнува од животните?

Одговор: Важно е Божественото потекло на човекот и неговото сродство со Бога, односно дека Бог нè создал нас, а не како нè создал. И, исто така, опасноста е што човекот не доаѓа од животните, туку станува како нив. Човек, кој неразумно живее, сличен е на животните (Псалм 48: 20).

Додека нашата судбина е да станеме како Бог, ние се обидуваме да докажеме дека сме животни.

Затоа, проблемот не е научната потврда на еволуцијата, туку придржувањето кон нејзиното болно толкување. Ова последното не го докажува непостоењето на Бога, туку ја потврдува страсната миопија на човекот. Да се ​​замени Божествената перспектива за безумна дегенерација во животно! Тоа не би го сакале ниту животните.

П: Сепак, имаме важни сличности со животните и треба да го најдеме нивното значење.

О: Изненаден сум од интересот за сличноста со животните. Кога би постоел сличен интерес за односот со Бог, колку поинакви би биле работите! Треба да го откриеме значењето на ова сродство. Што се однесува до животните, секако дека има сличности. Нашето тело на ниту еден начин не наликува на идентитетот на повисоките цицачи. Дури учиме од животните и нивните инстинктивни доблести. Има толку многу примери во Светото Писмо. Самиот Христос во Својата проповед на гората нè повикува „да ги погледнеме петлите на небото“ и на некој начин да ги имитираме.

Но она што е важно се нашите разлики од животните. Човекот е психосоматски. И ова е изворот на неговата вредност.

Време е да го свртиме нашето внимание од сличност со животните кон можноста за сличност со Бога

Од книгата на Митрополитот Месогајски и Лавреотиски г. Николај : Ако има живот, сакам да живеам