„Свеќата“ на неговата мајка...

 „Свеќата“ на неговата мајка...

Тројца млади пријатели стојат пред големата влезна врата на манастирот и изгледаат нерешени дали да поминат низ неа или не.

„Еј Лефтерис, не можеме да влеземе со цигари во уста, ќе не избркаат...“

„Што велиш, мајка ми е болна, ако не не пуштат, нема да оздрави...“

Лефтерис ја отвора вратата со вишок на иронија и цигара во устата, додека другите двајца пријатели стојат подалеку и изгледаат колебливо...

Внатре здогледа монах како мете неколку метри подалеку.

„Дали е отворено? да влеземе;" прашува тој, сега држејќи ја цигарата во рака со дрска и лута насмевка.

Монахот продолжува да мете без да му одговори...

„Зборувам со тебе , Отец“ и се врти кон неговите двајца пријатели

„Дали е ова манастир на глуви?

Неговите пријатели се приоѓаат и се двоумат да влезат, додека гласот на монахот кој престанал да мете и гледа со страшна смиреност, но и чудна насмевка, ги наведува да застанат сите тројца:

„Изгаснете ги цигарите и влезете, инаку останете надвор бидејќи внатре е забрането пушење.

Лефтерис на почетокот изгледа збунето, но подоцна луто и со преголема дрскост му одговара монахот.

„Затоа, што ако не ја изгаснам, што ќе се случи со мене?

Монахот му приоѓа смирен и со таа чудна насмевка му вели:

„Дојдете поблиску и издиши го димот...“

Лефтерис го послуша со иронична насмевка и ставајќи ја цигарата во уста ја вдишува со длабок здив, како да ужива.

Но, веднаш открива дека не може да го издиши димот и почнува да кашла толку силно што му се заканува опасност да се задуши...

„Ако не излезеш веднаш низ вратата, нема да можете да го издишите димот од себе и ќе се задушите“, вели монахот ...

Лефтерис брзо излегува надвор и забележува дека навистина излегува чад од него и доаѓа при себе.

Сепак, тврдоглаво се враќа внатре и се обидува повторно да го издува чадот што го вдишал од цигарата.

Истото го трпи и признава дека мора да ја изгасне...

Ја фрла и своите двајца пријатели влегуваат во дворот каде што монахот продолжил да мете.

Лефтерис имал во себе силно чудење, но и тајно восхитување од монашката вештина.

Тој не влегол внатре во манастирот, туку доаѓа и застанува до монахот...

„Ќе ми ја кажеш ли тајната на трикот што ми го направи и што ме натера да кашлам?

Монахот го гледа со сериозност, но и нежност толку многу што без да зборува ги чувствува тројцата пријатели како се топат до него и гледаат во неговите очи како најљубениот отец што никогаш не го запознале...

„Дете мое, Христос не ти дозволува да си наштетиш“

„Зошто отец ми дозволува надвор од манастирот?

„Надвор од манастирот те остава слободно да правиш како што сака сатаната, но кога ќе дојдеш во Неговата куќа, тој бара да ги почитуваш неговите правила, за твое добро.

Навистина, зошто дојдовте овде денес?“

„Дојдов да запалам свеќа за мајка ми која е болна“ ...

„Како го прифати тоа и дојде, штом не веруваш?

„Верувам дека не верувам дека мајка ми рече така и јас и ветив“

„Твојата мајка сака да правиш други работи за неа, како да бидеш пољубезен, но и нежен...“

„Да реагирааш посмирено и без викање...“

 „Да не се расправаш со сите,  туку  да ги почитувате сите...“

 „Нели тоа ти го кажуваше синоќа?“

„Но, како го знаеш тоа? Кој си ти?" - праша Лефтерис

„Ти реков Христос не ја сака твојата штета и мора да Го слушаш и да ги слушаш Неговите заповеди, ова е важно засега, бидејќи за кратко време ќе те заштити од страдањата што доаѓаат...

Што ќе правиш ако не најдеш цигара за пушење?“ - праша монахот

„Убиство, бидејќи без храна и вода живеам, без цигара, ниту минута…“ - одговори Лефтерис

„Во твојот ум, дете мое, дали е оваа потреба и тоа е се лажно ...“ Кај тебе доминира утопија, но и одземачка зависност што ве прави инструмент на вашите страсти и му дава на сатаната сатисфакција...

Христос ништо од ова не ти дава, напротив те штити и не дозволува да станеш мета на демонските зли страсти....

За кратко време светот, и вие заедно, ќе бидете лишени од основните добра и ќе заборавите на страстите, бидејќи нема да имате време и склоност да се занимавате со нив, давајќи им вредност на други приоритети, почовечки...

Гладот, чедо мое, и жедта е најлошото зло што може да му се случи на човекот и да доведе до смрт... Ова ќе стане зло на народот и не само, бидејќи стравот и постапките против вас од страна на „мандатните“ странци ќе ја заокружат климата на осиромашување што ќе ја претрпите...

Модерните средства за живеење моите деца ќе исчезнат и вашиот живот ќе се промени оставајќи ги зад себе правата, слободите и удобностите кои после работа, борби и претензии сте ги добиле...“

„Отец, успеа да ме исплашиш, но што предлагаш да направиме?

„Ви препорачувам да бидете блиску до Христос Спасителот“

„Како ќе го постигнеме ова?

„Ако си близок со мајка ти и и покажеш дека си љубезен, смирен, трпелив со разбирање, тогаш си близок со Христос“

А вие, деца мои, љубете го својот ближен за да се пофалите дека го сакате Христос...

Запомнете дека Господ во тешките времиња што доаѓаат нема да остави никого незаштитен…“

Монахот ја остава метлата и се оддалечува без да зборува кон внатрешноста на манастирот, додека трите момци кон храмот...

Тие со почит влегуваат внатре, откако размислуваат за зборовите на монахот и се поклонуваат, покажувајќи колку длабоко неговите зборови навлегле во нивните души...

На излегување, Лефтерис го прашува единствениот монах кој бил во храмот и ги палел свеќите:

„Како се вика отецот кој пред малку го метеше манастирскиот двор? ни зборуваше, но ние не го прашавме како се вика...“

Збунетиот монах одговара:

За кој друг монах зборуваш? - „Сите монаси што живеат во манастирот освен мене, долго време се со игуменот...

„Ниту еден од нив не би можел да мете кога што кажуваш ...

Тројцата пријатели останаа запрепастени, а исто така и монахот кога му објаснија што се случило!!!