Слово на денот на Преображение Господово

Слово на денот на Преображение Господово


Празникот Преображение пред нас ја открива славата на Бога создаденото создание.  Не само Христос се јави во славата на Отецот, во Неговата Божествена слава на овој ден пред Своите ученици: Евангелието ни кажува дека Божествената светлина течеше од Неговото физичко тело и од облеката што го покриваше, се излеа на сè што го опкружуваше Христос .

Овде гледаме нешто што веќе ни е скриено во Воплотувањето Христово.  Не можеме да размислуваме за Воплотувањето без збунетост: како се покажа дека човечкото тело, материјата на овој свет, собрана во телото Христово, не само што може да биде место на живеење на Живиот Бог – како што се случува, на пример, храм – но бидете соединети со Божественото на таков начин што ова тело е проникнато со Божество и сега седи од десната страна на Бога и Отецот во вечна слава?  Тука тајно ни се открива сета величина, сето значење не само на човекот, туку и на самиот материјален свет и неговите неописливи можности - не само земни и временски, туку и вечни, Божествени.

И на денот на Преображението Господово, гледаме со каква светлина е повикан да свети овој наш материјален свет, со каква слава е повикан да свети во Царството Божјо, во вечноста Господова… ако внимателно, сериозно го прифатиме она што ни се открива овде, мораме самите да го промениме на длабок начин нашиот однос кон сè видливо, кон сè опипливо;  не само на човештвото, не само на човекот, туку и на самото негово тело;  и не само за човечкото тело, туку за сè што е телесно околу нас е воочливо, опипливо, видливо… Сè е повикано да стане место на пребивање на благодатта Господова;  сè се нарекува некогаш, на крајот на времето, да се впие во оваа слава и да блесне со оваа слава.

И ние, луѓето, ни е дадено да го знаеме ова;  нам, луѓето, ни е дадено не само да го знаеме тоа, туку и да бидеме Божји соработници во осветувањето на созданието што Господ го создал… Ние ги осветуваме плодовите, посветуваме вода, посветуваме леб, посветуваме леб и вино во Телото и Крвта Господови;  во границите на Црквата, ова е почеток на чудото на Преображение и Богојавление;  човечката вера ја раздвојува суштината на овој свет, кој е предаден од човечкото неверување и предавство на расипаност, смрт и уништување.  Со нашата вера се одвојува од оваа расипаност и смрт, се предава на Божјата сопственост и е прифатена од Бога и во Бога и сега, рудиментарно, навистина станува ново создание.

Но, ова треба да се прошири многу подалеку од храмот: сè без трага што е подложно на човекот може да биде осветено од него;  сè што работиме, што допираме, сите животни предмети - сè може да стане дел од Царството Божјо, ако ова Царство Божјо е во нас и, како Христовиот сјај, се шири на сè што допираме. ..

Ајде да размислиме за тоа;  ние не сме повикани да ја поробуваме природата, ние сме повикани да ја ослободиме од заробеништвото на расипаноста и смртта и гревот, да ја ослободиме и да ја вратиме во хармонија со Царството Божјо.  И затоа, да станеме внимателни, почит кон сиот овој создаден свет што го гледаме и да служиме во него како соработници со Христа, за светот да ја достигне својата слава и сите создадени нешта да влезат во радост Господова.  Амин.

Митрополитот Сурошки Антониј - (19 август 1973 г.)