„Зашто во него е силата Господова“

Крстот, кој пред Христа беше орудие на срамното погубување на злосторниците и затоа предизвикуваше страв и одвратност, по распнувањето на Господ Исус на него, стана симбол и знаме на нашето спасение.  Со него Господ го здроби ѓаволот, од него слезе во пеколот, ги ослободи праведниците кои гниеја таму и ги одведе во Царството Небесно.

Сликата на Крстот е страшна за демоните, бидејќи во неа е моќта на Самиот Господ.  Така, царот Константин Велики со знакот на крстот го победи Максентиј.
Гледајќи ја милоста Божја врз себе, Константин ја замолил својата мајка, кралицата Елена, да оди во Ерусалим и да го најде Животворниот крст
Многу исцеленија и други чуда се извршени и се вршат и од самиот Крст Христов и од неговиот лик.  Со него Господ го чува Својот народ од сите непријатели, видливи и невидливи.
На празниците и деновите посветени на чесниот Крст, Му се молиме на Бога не само поединечни луѓе, туку и сите христијани, целата Црква, Бог да ги даде Неговите благодати.
Тоа се вели во тропарот на Крстот Господов, составен во 8 век од пријател на монахот Јован Дамаскин, Свети Козма, епископ Мајумски.
Почетокот на оваа молитва е земен од Псалм 27.  Во Стариот Завет, зборот „луѓе“ ги означувал само оние што ја исповедале вистинската вера.  „Имотот“ или „наследството“ било сè што му припаѓа на Бога, Неговиот имот, кој во Новиот завет е Црквата Христова.
Сликата на Крстот е страшна за демоните, бидејќи во неа е моќта на Самиот Господ
Молејќи се за спасение на Божјиот народ, христијаните, и од вечни маки и земни несреќи, Го молиме Господа да не благослови и да испрати благодат и милост кон целата Црква, да ја укрепи внатрешно.
Молитвата за давање „победа од страна на царот“, на носителите на врвната моќ, се заснова на стихот 10 од Псалм 143 и потсетува на победите извојувани со моќта на Бога на старозаветниот цар Давид.  Појавувањето на Крстот на Свети Константин Велики потоа ги направи римските монарси, кои дотогаш беа прогонувачи на христијаните, бранители на Православието од надворешни непријатели.
Црквата, силна по милоста Божја, е за Православните „град Божји“, од кој патот води кон Небесниот Ерусалим.  Разни катастрофи го потресоа светот, народите исчезнаа, градовите и државите загинаа, но прогонуваната, па дури и внатрешно растурена Црква стои непоколеблива;  зашто портите на пеколот нема да ја надвладеат (Матеј 16:18).
Сега, кога напорите на светските владетели да воспостават ред на земјата се неплодни, единственото вистинско оружје на светот останува она за кое Црквата пее: „Крстот е чувар на целата вселена, Крстот е убавината на Црквата, Крстот е сила на кралевите, Крстот е верна потврда, Крстот е слава на ангелите и демонска чума“

Свети Јован Шангајски