Блажени се кротките зашто тие ќе ја наследат земјата...

 

Блажени се кротките зашто тие ќе ја наследат земјата

 Откако Христос ги благослови сиромашните по дух и оние што се жалат против Бога, тој се искачи на планината и кажа:

 Блажени се кротките,зошто тие ќе ја наследат земјата, ветената земја, односно ветувањето, небото.

 Редоследот на блаженствата е исклучително важен, исто како што ништо во Светото писмо не е случајно или бесмислено.  Доблеста на кротоста, на негневувањето доаѓа веднаш по смирението и покајанието за своите гревови, бидејќи од нив доаѓа.

 Ајде да видиме која личност лесно се лути.  Но секако оној кој има високо мислење за себе, притоа заборавајќи на своите слабости и грешки.

 Се лутиме затоа што нашиот брат не се согласува со нашата волја, затоа што немаме смирение да ја потчиниме нашата волја на волјата Божја, ниту љубов да ја ставиме потребата да не го вознемируваме нашиот брат пред нашата волја.  Се лутиме и на туѓите грешки затоа што сме ги минимизирале сопствените грешки и не жалиме за нив.

 Како што вели Свети Јован Синајски, доблестите се скала и на нив се искачуваш чекор по чекор.  Прво, тој ја практикува доблеста на смирението, преку неа ги открива своите слабости и своите грешки и тагува поради нив, а со тоа покажува поголемо разбирање и толеранција кон грешките на другите и ја става љубовта кон ближниот над сопствената волја.

 Блажени се кротките затоа што со едноставни зборови ќе го наследат рајот или среќни се оние кои имаат кроткост затоа што ќе ја освојат земјата, на крајот ќе владеат со светот.

 Во свет на конкуренција, конфликти и пресврти, во општество каде што оние кои зборуваат, бараат да го поддржат секој себичен и нелегитимен интерес, се борат да доминираат, во свет каде владетелите и лидерите ги користат сите масовни средства за да ги наметнат и манипулираат луѓето, оние кои ќе надвладеат над сите очекувања на крајот ќе бидат кротки, оние кои молчеа од смирение и тага за Христа, но не се разбира од себичност или кукавичлук.

 Оние кои молчеа не затоа што немаа што да сведочат, туку затоа што својата грижа  и надеж му ја доверија на Бога, Господарот над војските, затоа што имаат доверба во конечната победа на Христос и на Црквата.

 Блажени се кротките, оние кои имаат мир без сомнение.  Тие се навистина солта на земјата.

 Тие личат на самиот Христос кој рекол: Учете од мене дека сум кроток и смирен по срце, и ќе најдете одмор.

 Еден кроток човек доаѓа да донесе помирување и мир во светот на сатанистичките судири.  Тој доаѓа да го смири демонскиот гнев и да го замолчи секој богохулен крик.

 Кој достигнал кроткост, велат отците, стекнал апатија, односно привилегија да не биде погоден од човечките страсти, да стои над и надвор од триењето и навредите на гревот.  Кротките се вистинските чеда на Божјото царство, оние кои го прават животот убав со својата љубов и едноставност.

 Свети Јован Лествичник забележува: Праотис значи дека душата останува мирна и невознемирена и во навредите и во пофалбите.Гневот означува променливо и нестабилно однесување и грдост на душата.

 Лутината значи постојано да држиш некоја омраза во себе, односно да се сеќаваш на злото што ти е направено.  Лутината значи дека сакате да и се одмаздите на личноста која ве испровоцирала.

 Ако Светиот Дух е повикан и е „душен мир“, додека гневот е „срцева мака“, тогаш сигурно ништо друго не го спречува Неговото присуство во нас колку гневот.

 Принципот на блажена рамнодушност е прифаќање на срамот со внатрешна горчина и болка.  Медиум кој треба да се третира без жалење.  И на крајот, ако има крај, сметајте го за пофалба.  Почетокот на огорченоста е што усните молчат, додека срцето е во немир.

 Средството е во тоа што пресметките молчат, додека душата е во малку немир.  И конечно, нека има траен и постојан мир во морето на душата, дури и ако дуваат нечисти ветрови.  Напротив, човештвото е сведок на оваа трагична реалност: гневот раѓа гнев, омразата раѓа омраза, сомнежот раѓа очај, себичноста раѓа изолација.

 Па, дали треба да ја превидиме неправдата и да ја простиме лагата?  Да ги затвориме очите пред срамот, под изговор на нашиот душевен мир?  Размислете за најголемата револуција на светот, која беше доброволно предавање на Моќниот и Моќниот на нечесниот Крст.

 Како што ни кажува Апостол Петар: кога е во неволја Христос не го укорува, кога страда не простува, туку му го предава на оној кој праведно суди.

 Оваа вера на Крстот го победи светот.  Не се најголемите вистини, најтоплите исповеди, најблагата одмазда, кои луѓето на Духот ги направиле, невознемирени, бестрасни, без злоба или одмазда, туку со непоколебливост, со неспоредлива благост, на која никој не би можел да и се спротивстави на некој друг, без разлика дали некој би можел да му го понижи или спушти огнот, затоа што бил вдахнат од една и неоспорна Вистина, пред која се гаси и молчи секоја лага и секоја злоба и сила на овој свет?

 Оттука, очигледно е дека кроткоста не е надворешна софистицираност и оддалеченост, туку духовна состојба, која го прави духовниот човек не само неранлив, туку на крајот и непобедлив.  Затоа што самиот Бог ја брани својата кауза.  Воскресни, Господи, нека ти биде крената рака, не срами се од покајанието, на крајот на денот.

 Кроткоста, на крајот на краиштата, не ја гаси силата на пркосот, ниту ја поништува, туку го спречува постоењето на гнев.  Во тоа лежи нејзината суштинска разлика со тишината.

 Ова блаженство се однесува на сегашноста како оправдување на Божјиот народ во секој момент, а особено на крајот.  И кротките нема да го наследат трагичниот свет на падот, кој ќе се обнови, туку обновениот свет на Царството Божјо.

 Живееме во свет на духовна пустина, но кротките ќе живеат и ќе го донесат небесниот свет, во нив ќе се исполнат Божјите ветувања во заедницата на светите.

 Во суштина, Господ со ова блаженство ја претскажува славата на Црквата.  Таму среде него царува Параклетот.  Го освои секое наследство во името на Христос.  Црквата е царство на кротките.  Како што кротките се шират по земјата, така се шири и Црквата и обратно.  Она што го ветил Господ е земја без немири, одмазда и смрт.

 Тогаш гласовите на кротките, а дотогаш гласовите на тенкиот ветер ќе се слушаат како гром до крајот на земјата и оние кои биле лишени и изгубени од материјалните задоволства и имоти ќе царуваат заради мир.  Ајде и да го тврдиме. 

 Амин