Како да ги „одмрзнете маслата на душата“ пред молитва?
Како да ги „одмрзнете маслата на душата“ пред молитва?
Молитвата е внатрешно движење на душата кон заедница со Бога...
Ако некој не сака да се моли и не е видно уморен, може да го започне својот личен дијалог со Бога молејќи се за другите, малку по малку да го „растопи маслото на својата душа“ и потоа да почне да се моли за себе.
Свети Силуано Атонски, Русин (+24.9.1938) кој живеел во манастирот Свети Пантелејмон (Рус), ни кажа дека за другите најпосакуваните молитви се следните:
Прво треба да се молиме за нашите непријатели, бидејќи не смееме да заборавиме дека Христос се молеше и за своите крстоносци на крстот...
Второ, мора да се молиме за нашите мртви, бидејќи ние живите го чекаме второто доаѓање, за да им помогнеме со нашите желби, молитви, помен и милостина за прошка и упокојување на нивните души.
И трето, мораме да се молиме за народите на земјата кои сè уште не поверувале во Православието да го запознаат нашиот Спасител и Откупител Христос во Светиот Дух.
Всушност, еден друг старец рекол дека „кој прв се моли за своите непријатели и им простува од срце, Бог не само што му ги простува гревовите, туку и ги слуша сите други негови лични молитви“. Одлично!
Уште една работа за молитвата. Ако некој не знае што да каже во својата молитва, ќе почне да се моли за другите, како што предвидовме. Ова вклучува љубов и интерес и е малку подостапно за повеќето. Но, кажувате дека не знаете многу молитви.
Свети Серафим Сарофски вели дека тој што живее во светот и трипати вели „Оче наш“, трипати „Богородице дево“ и еднаш „Верувам“ е спасен. Но, сето тоа секој ден.
Со „Богородица дево“ се молиме заедно со Архангелот Гаврил, кој со овие свети зборови ѝ се обратил на Богородица на Благовештението.
И со Симболот на верата заедно молете се и исповедајте ја верата на Црквата со Светите Отци кои го составиле ова „Верувам“ на првите два Свети Вселенски Собори. И нешто последно.
Ако дарот на молитвата не започне во нас со ова и ова, тогаш секако треба да се грижиме, но можеме да направиме и нешто друго според советите на блажениот митрополит Сурошки Антониј. Односно, можеме сами да одиме во црква и да не разговараме со Бога во тишина, туку да чекаме Тој да ни „проговори“ во богобојазливата тишина на храмот. Тоа можеме да го направиме дома пред иконите.
Човек кој не се моли, или не научил, или не се обидел или... има потреба од итна исповед“.
По исповедта, рече покојниот отец Епифаниј Теодоропулос, молитвата тече како вода“. Учењето на духовните книги пред молитвата е исто така добро, тоа ни го расчистува умот.
Ѓаволот не сака да се молиме и за време на молитвата покренува искушенија, пресметки и одвлекување на вниманието. Меѓутоа, како и секое добро и најголемо добро на молитвата, таа бара храброст . „Оние кои се принудуваат да прават добро, грабнете го Царството Небесно“, ни вели Господ.
Молитвата е внатрешно движење на душата кон заедница со Бога...
Ако некој не сака да се моли и не е видно уморен, може да го започне својот личен дијалог со Бога молејќи се за другите, малку по малку да го „растопи маслото на својата душа“ и потоа да почне да се моли за себе.
Свети Силуано Атонски, Русин (+24.9.1938) кој живеел во манастирот Свети Пантелејмон (Рус), ни кажа дека за другите најпосакуваните молитви се следните:
Прво треба да се молиме за нашите непријатели, бидејќи не смееме да заборавиме дека Христос се молеше и за своите крстоносци на крстот...
Второ, мора да се молиме за нашите мртви, бидејќи ние живите го чекаме второто доаѓање, за да им помогнеме со нашите желби, молитви, помен и милостина за прошка и упокојување на нивните души.
И трето, мораме да се молиме за народите на земјата кои сè уште не поверувале во Православието да го запознаат нашиот Спасител и Откупител Христос во Светиот Дух.
Всушност, еден друг старец рекол дека „кој прв се моли за своите непријатели и им простува од срце, Бог не само што му ги простува гревовите, туку и ги слуша сите други негови лични молитви“. Одлично!
Уште една работа за молитвата. Ако некој не знае што да каже во својата молитва, ќе почне да се моли за другите, како што предвидовме. Ова вклучува љубов и интерес и е малку подостапно за повеќето. Но, кажувате дека не знаете многу молитви.
Свети Серафим Сарофски вели дека тој што живее во светот и трипати вели „Оче наш“, трипати „Богородице дево“ и еднаш „Верувам“ е спасен. Но, сето тоа секој ден.
Со „Богородица дево“ се молиме заедно со Архангелот Гаврил, кој со овие свети зборови ѝ се обратил на Богородица на Благовештението.
И со Симболот на верата заедно молете се и исповедајте ја верата на Црквата со Светите Отци кои го составиле ова „Верувам“ на првите два Свети Вселенски Собори. И нешто последно.
Ако дарот на молитвата не започне во нас со ова и ова, тогаш секако треба да се грижиме, но можеме да направиме и нешто друго според советите на блажениот митрополит Сурошки Антониј. Односно, можеме сами да одиме во црква и да не разговараме со Бога во тишина, туку да чекаме Тој да ни „проговори“ во богобојазливата тишина на храмот. Тоа можеме да го направиме дома пред иконите.
Човек кој не се моли, или не научил, или не се обидел или... има потреба од итна исповед“.
По исповедта, рече покојниот отец Епифаниј Теодоропулос, молитвата тече како вода“. Учењето на духовните книги пред молитвата е исто така добро, тоа ни го расчистува умот.
Ѓаволот не сака да се молиме и за време на молитвата покренува искушенија, пресметки и одвлекување на вниманието. Меѓутоа, како и секое добро и најголемо добро на молитвата, таа бара храброст . „Оние кои се принудуваат да прават добро, грабнете го Царството Небесно“, ни вели Господ.
Comments
Post a Comment
Напиши коментар