Душата предадена на волјата Божја не се плаши од ништо...

 

Душата предадена на волјата Божја не се плаши од ништо

 Големо добро е да се предадеш на волјата Божја.  Тогаш Самиот Господ е во душата и не доаѓа друга мисла, душата се моли со бистар ум и ја чувствува љубовта Божја, макар и физички да страдала.

 Кога душата целосно ќе и се предаде на волјата Божја, тогаш самиот Господ почнува да ја води, а душата е поучена директно од Бога, додека пред неа ја воделе луѓето и Светото Писмо.

 Но Учител на душата кој е самиот Господ по благодатта на Светиот Дух е редок и малкумина ја знаат оваа тајна, само оние кои живеат според волјата Божја.

 Гордите не ја барат волјата Божја, туку управуваат со својот живот.  И тие не разбират како, без Бог, разумот на човекот не е доволен да ги води.

 На секој што ќе и се предаде на Божјата волја, животот му станува многу полесен, затоа што во болест, сиромаштија и прогонство мисли: „Тоа е според Божјата волја, а јас треба да страдам за моите гревови“.

 Да, долги години боледувам од главоболки и едвај поднесувам, но тоа ми користи, бидејќи душата е понизена од болеста.  Мојата душа копнее да се моли и да бдее, но болеста ме задржува, бидејќи болното тело бара одмор.

 И многу го молев Господа да ме исцели, но не ме слушна.  И тоа значи дека ова не би функционирало во моја корист.

 Кога благодатта е со нас, ние сме силни по дух.  Но, кога ја губиме, ја гледаме нашата слабост, гледаме дека без Бог не можеме ни да размислуваме за добро.

 Како можеш да знаеш дали живееш според Божјата волја?  Еве еден пример: ако се нервирате за нешто, тоа значи дека не сте се целосно предале на Божјата волја, дури и ако ви се чини дека живеете според Божјата волја.

 Кој живее според волјата Божја, не се грижи за ништо.  И ако нешто му треба, тој се предава себеси и својата потреба на Бога.  И ако го добие она што го сака, останува смирен, како да го има.

 Душата што ѝ се предаде на волјата Божја не се плаши од ништо: ниту од бура, ниту од разбојници, ниту од ништо друго.  Што и да дојде, тој вели: „Така Бог сака“, и така мирот се зачува во душата и телото.

 Господ, гледајќи ги нашите таги, никогаш нема да дозволи ништо над нашите сили.  Ако нашите таги изгледаат преголеми, тоа значи дека не сме се предале на волјата Божја...

 Кој ја врши Божјата волја е задоволен од сè, дури и да е сиромашен, а можеби и болен и страда, бидејќи Божјата благодат го прави среќен.

 Но, кој живее по волјата Божја, ќе се прослави и на небото и на земјата... Кога Дева Марија беше близу Крстот, Нејзината тага беше незамислива, затоа што го сакаше својот Син повеќе отколку што некој може да замисли.

 И знаевме дека колку е поголема љубовта, толку е поголема тагата.  Според човечката природа, Пресветата Богородица не можела да се потчини на своите таги, туку се предала на волјата Божја и Светиот Дух.

 Тоа ја направи посилна да ја поднесе својата болка.

 По Вознесението Господово, Пресветата Богородица стана голема утеха во тагата за сиот народ Божји.  Господ го даде Светиот Дух на земјата и оние кои го примија го чувствуваат рајот во себе.

 Кој целосно се предава на волјата Божја, има чиста молитва и неговата душа го љуби Господа.

 Кој се предава на волјата Божја, се грижи само за Бога.  Благодатта Божја му помага да остане во постојана молитва.  А кога уште работи или зборува, Бог ја впива неговата душа и затоа Господ ја зел под своја заштита.

 „Свети Силуан Атонски“, Свети Софрониј Сахаров