Самото кажување на Нејзиното име ги засладува устата и срцето...

 Самото кажување на нејзиното име ги засладува устата и срцето...

МАЈКАТА НА ТИШИНАТА.

Колку пати не сум застанал пред нејзиниот лик,

 во нејзиниот свеќник

и немав апсолутно ништо да и кажам.

Празно, ништо, се, очи, сите солзи.

Од моите исушени усни не излегоа зборови.

Збор од мојот вознемирен ум.

Тоа е кога болката те заклучува,

што те замрзнува во најтешката зима на твоето срце.

Тишина, празен поглед, парализирано срце.

Кога ве боли, не зборувате

ти молчиш и твоите крици се толку гласни

кои не се слушаат.

Сум видел усните како пулсираат без да зборуваат.

Гласовите зарипнуваат без да се каже збор.

Сите луѓе стануваат очи,

цело тело плач, глас без звук.

 Тишина, тело во поза на молитва,

во мирување…

Колку пати се молев во оваа апсолутна тишина.

На овие студени подови на осаменоста во ноќите

 кој изгледаше како да се раздени.

Сам во друштво на иконата на Богородица,

прегратка, мајчинско галење,

топла прегратка и звук во увото

„Шшш, се ќе биде добро…….“

Ова е Дева Марија, која ги слуша молитвите на молчеливите,

дека додека не зборуваш знае што зборуваш,

дека без објаснување,

знае како се чувствуваш и те разбира.

И денес ѝ се молев на оваа мајка на тишината,

сите се молевме

дури и оние кои не оделе во црква.

Слушнете ја нашата тишина,

ги чувствуваше нашите таги и загуби.

Нашите таги и грижи,

нашите стравови и паники,

нашите фрустрации и разочарувања.

И бидете сигурни во едно,

додека луѓето ќе те распнат

Бог ќе те подигне.

Се додека луѓето ќе те повредат

Христос ќе те придружува,

се додека луѓето ви ги попречуваат соништата,

Дева Марија ќе стане најширока во твоето срце,

 дека во миењето на Нејзините раце

сите ќе се вклопиме, предавници и изневерени…

 Свети Јосиф Исихаст