Би сакал да кажам збор за плодовите на љубовта кон ближниот

 Би сакал да кажам збор за плодовите на љубовта кон ближниот. Зашто љубовта кон ближниот, како што беше кажано погоре, произлегува од љубовта Божја: кој не го сака својот ближен, не го љуби Бога. Плодовите на љубовта кон ближниот ги набројува светиот апостол Павле во Првото послание до Коринтјаните, велејќи:  "Љубовта е долготрпелива, полна со добрина, љубовта не завидува, љубовта не се превознесува, не се гордее; не прави што е непристојно, не бара свое, не се срди, не мисли зло; на неправда не се радува, а на вистина се радува; сè извинува, во сè верува, на сè се надева, сè претрпува; Љубовта никогаш не престанува, а другото, ако се пророштва, ќе престанат; ако се јазици – ќе замолкнат; ако се знаења – ќе исчезнат" (1. Кор. 13:4-8). Да ги разгледаме накратко сите овие плодови.

Првиот : Љубовта долготрпелива. Оној што го сака својот ближен не се одмаздува за нанесениот навреда, туку сè поднесува со кроткост и благост, па дури и се моли за оние што предизвикуваат несреќа. Значи, одмаздата и враќањето на злото со зло е плод не на љубовта, туку на омразата.

/.

Вториот : Љубовта е полна со добрина. Оној кој го сака својот ближен, гледајќи ја сиромаштијата на ближниот, кој и да е, не може, а да не биде трогнат во душата, не може а да не сочувствува со страдалникот во срцето и затоа плаче со оние што плачат. Го гледа гол и го облекува, го гледа гладниот и го храни, го гледа скитникот и го внесува во својот дом, ги посетува болните и затворените, ги утешува тажните, ги поучува и ги исправа изгубените. Не размислува и не вели, како што понекогаш се случува: „Што ми треба?!“Тој не е наш, освен мене ќе има некој друг што ќе му служи“, но тој самиот страда со сиромашните, ја дели среќата и несреќата подеднакво, не се штеди да помогне во несреќата на ближниот и затоа сиромаштијата ја смета за своја сиромаштија. Значи, презирот кон сиромашните е плод на тврдоглаво и омразено срце.

Третиот : Љубовта не завидува. Вистинската христијанска љубов се радува на благосостојбата на братот исто толку колку и на неговата. Гледајќи го својот брат среќен, таа самата станува среќна. Гледајќи се себеси како почитувана, таа се смета себеси за почитувана. Тој тагува поради својата несреќа како да е негова. Така, тагата за благосостојбата на ближниот и радоста за несреќата е плод на не љубезно, туку завидливо и злобно срце. Зашто зависта е тага за доброто на ближниот. Радоста за злото е најѓаволска работа, бидејќи ѓаволот тагува поради човечкото спасение, но се радува на уништувањето.

 

Четвртиот : Љубовта не се превознесува, не се гордее. Љубовта ги слуша своите надредени, ги почитува своите еднакви, не ги презира своите пониски, им попушта на сите, никого не исмева, не укорува, не колне, не обесчестува, не осудува, туку се гледа себеси и своите пороци, сето зло - на себе, а што е добро, не си го припишува на себе, туку на Бога; Со радост го прифаќа секој укор и казна. Значи, гордоста, ароганцијата, осудата и презирот не се плод на љубезното срце, туку на духот на злобата на ѓаволот.

Петтиот : Љубовта не прави што е непристојно, зашто знае каде и што да каже или прави, расудува за местото и времето, внимава да не дава или прифаќа искушенија, па затоа зборува и прави сè со разум, и се однесува секаде со пристојност и почит. Значи, секое беззаконие не е плод на љубовта.

Шестиот : Љубовта не го бара свое. Радоста и среќата на вистинската љубов е да му се прави добро на ближниот бесплатно, без да очекува нешто за возврат. Со тоа таа го имитира својот Творец, „зашто Он го остава Своето сонце да грее над лошите и над добрите, и праќа дожд на праведните и на грешните„ (Мт. 5:45). Не се штеди за доброто на ближниот, работи, се поти и гледа да напредува ближниот. Нема ништо незгодно за неа, таа го овозможува невозможното со Божја помош. Во сè таа не бара своја корист, туку корист на ближниот, според поуката на апостолот. Значи, кој му прави добро на ближниот заради своја корист, во него нема љубов кон ближниот, туку самољубие.

Седмиот : Љубовта не се срди Таа не дозволува да се разгори голем гнев, не ја отвора устата за да  клевети или да го  прекорува ближниот. Значи, хулењето и секоја клевета не е плод на љубовта.

Осмиот : Љубовта не мисли зло. Не само што не ѝ прави ништо лошо на ближниот, туку и не размислува. Срцето кое гори од љубов секогаш учи да прави добро на саканата. Значи, злобата не е плод на љубовта, туку плод на злобата.

Деветтиот :  Љубовта на неправда не се радува, а на вистина се радува. Вистинската љубов, гледајќи дека нејзиниот ближен, правејќи неправедност, го навредува другиот и со тоа го навредува Божјото величество и паѓа под Неговиот праведен гнев, се растажува од три причини.

1.   затоа што невистината ја прекршува Божјата заповед. 
2.  затоа што неговиот ближен навреден,и е во неволја. 
3.  затоа што оној што прави неправда е подложен на Божјиот гнев. И напротив, се радува кога ќе види дека некој останува во вистината.

 Значи, радоста во невистина не е плод на љубовта.

Десеттиот : Љубовта сè извинува, односно злото и доброто, за спојот на мирот да биде неуништлив и општата благосостојба да процвета.

Единаесеттиот : Љубовта во сè верува. Бидејќи таа самата се однесува со сите едноставно и не сака никого да измами или заведе, таа не размислува за туѓите измами. Поради тоа трпи интриги на лукави и измамнички луѓе.

Дванаесеттиот : Љубовта на сè се надева, сè претрпувa, верувајќи и очекувајќи дека некаква корист и предност може да му дојде на ближниот.

Тринаесеттиот :  Љубовта никогаш не престанува.  „зашто љубовта е силна како смрт... Големата вода не може да ја угасне љубовта „ (Песна над песните 8:6-7), учи Божјиот збор. Верата и надежта овде остануваат само кај верните, а љубовта засекогаш ќе остане во Божјите избраници. Тука започнува, а во тој век ќе биде завршен.

Такви, слушатели, се плодовите на христијанската љубов кон ближниот, опишани од светиот апостол.

Свети Тихон Задонски