Синот Човечки дојде да го побара и да го спаси загубеното

 Во името на Отецот и Синот и Светиот Дух!

Сетете се на евангелската приказна за Захеј.
Спасителот помина низ Ерихон. Некој Закхеј, главен митник, сакаше да Го види, но не можеше поради мноштвото, бидејќи беше мал по раст. Се качи на смоквата. Кога Господ дојде на ова место, погледна, го виде и рече: „Закхеј!

Закхеј слезе. Го прими со радост... И сите околу Го осудуваа. И наоколу мрмореа. Тие го осудија за фактот дека Господ влегол во куќата на грешен човек.

Закхеј му рекол на Господа: „Господи, еве половината од својот имот ќе го дадам на сиромаси; и ако сум зел од некого нешто несправедливо, четворно ќе го вратам! Господ му рече: „Денес дојде спасението во овој дом... Синот Човечки дојде да го бара и спаси изгубеното“.

Колку пати секој од вас го слушнал ова евангелско читање? Многу луѓе го знаат речиси напамет. Но, Евангелието, како вистински извор на животот, има неисцрпна моќ да ја обнови човечката душа. Со векови луѓето го читаат Евангелието и одново и одново човечката душа се мие во ова четиво. И секој од нас, препрочитувајќи го повторно и повторно во Евангелието она што го знае речиси напамет, го доживува она што го чита на нов начин. Само ова својство на Евангелието би било доволно за отворено, искрено срце да верува во Неговата Божествена моќ.

Какво усовршување, каква утеха можеме да извлечеме од евангелското читање за Захеј?
„Синот Човечки дојде да го бара и спаси изгубеното“.
Ова е Законот Божји...
Светскиот закон на животот е поинаков! Во световниот живот законот е поинаков.
Ако некој доживее несреќа во животот, тие ќе се обидат да го удават што е можно подлабоко. Ако некој падне, ќе се обидат да го згазат под нозете.
Но, кога ќе се случи несреќа на човечка душа, кога некој ќе греши пред Бога, Господ му вели: „Синот Човечки дојде да ги бара и спаси изгубените“.

Закхеј бил грешник, презрен од луѓето, кои неправедно стекнале богатство. Но Господ не го отфрли. Гледајќи покајание во своето срце, дојде во неговата куќа... Еве утеха за сите кои се потонати во очај од гревовите што ги направиле!

„Сега“, вели Господ, „дојде спасението во овој дом“. Сега, сега, денес! Тоа значи дека за христијаните нема сила од минатото! Долгите години грешен живот не треба да го ослабуваат со очај. За еден христијанин, секој ден може да биде почеток на нов живот. Донеси покајание. И нема минато. Започнете нов живот. Започнете го вашето покајание. И нема минато. Започнете нов живот. Започнете го сега, токму сега, без одлагање... Зарем ова не е утеха за оние кои се свесни за тежината на своите минати гревови?

„Денес морам да останам во твојата куќа“, му вели Христос на секој што е подготвен да Го прими. И Господ ќе чука во срцето на сите. Ќе има ден, ќе има час, кога Господ ќе види дека куќата на нашето срце е подготвена да се отвори за да се сретнеме со Христа, и Господ ќе чука во неа.

Но, Синот Човечки дојде да ги бара и спаси изгубените и донесе спасение и е подготвен да дојде кај нас само кога ние самите искрено се трудиме, како Закхеј, да Го видиме Христа. Кога самите Го сакаме. А љубовта се тестира со жртва. Ние мора да го носиме Крстот Христов. На крајот на краиштата, нашите животни несреќи не се крст. Страдањето станува крст само кога е за Христа. Господ не ги повикува сите да се жртвуваат. Но, секој мора да биде подготвен за тоа во длабочините на своето срце. Само тогаш таа љубов што гори во секој збор на Евангелието ќе не стопли со своите зраци. Само тогаш ќе важи и за нас она што Господ му го рекол на Захеј: „Денес дојде спасението во овој дом... зашто Синот Човечки дојде да го побара и да го спаси загубеното“. Амин.

Светиот Праведник Алексиј Мечев