Треба да страдаш за да достигнеш смирение...

 

Треба да страдаш за да достигнеш смирение...

 Мораме доволно да страдаме во нашите срца додека не научиме понизност. Господ постојано стои покрај нас, дозволувајќи ни да чувствуваме болка на левата страна од градите, за да не остави сета смрдеа. И она што постојано го кажуваме е: Ми кажа вака и вака... Ме навредуваше како да не можеше да поднесе... Па, тоа е непростливо!

 Како е можно да не простуваме, кога сме исти како другите? Колку пати сме ги навредиле соседите? Затоа, мора да научиме да го одржуваме нашиот мир. Не можете да научите понизност доколку не сте претрпеле многу во срцето.

Светите Отци велат дека ако не се смириме, Господ нема да престане да не понизува. Ќе искористи некој да не понизи. Некој ќе го испровоцира нашиот гнев и ќе го прави тоа додека не научиме да останеме смирени и спокојни кога и да нè испровоцираат. Кога ќе можеме да останеме смирени секогаш кога некој ќе нè нападне од сите страни, кога ќе можеме да го задржиме нашиот внатрешен мир и покрај суровоста на таа личност, тогаш нашата душа ќе стане кротка и понизна и ќе чекориме низ овој живот со целосна свест за тоа. И нашите соседи ќе речат: Ти се смени порано беше бунтовен огнен, но сега некако стана мирен. Но, нема да бидеме ние само смирени. Веројатно тоа ќе биде победата над злото што се открива на овој начин.

Од книгата- Мислите ни го одредуваат животот - животот и учењето на старец Тадеј Витовнички, стр. 108