Обиди се да го научиш да каже „Господи, помилуј“

 Ќе ви раскажам приказна, токму онака како што ми кажа една почитувана и долготрпелива баба.

Станува збор за мало момче, четири години, кое сè уште не зборувало. Не кажуваше зборови, испушташе само неартикулирани крици. Проблемот ја наполнил душата на бабата која се грижела за него со болка и мака.

Дали е некој синдром? Никој не знаеше точно.

Со срцето полно со вознемиреност, решила да побара совет од еден мудар и доблесен старец. Старецот, откако внимателно ја ислуша, ѝ рече:

Обиди се да го научиш да каже „Господи, помилуј“.

Добрата баба, со верба во Бога и во зборот на старецот, почна да ја кажува малата молитва заедно со малиот. Молитвата стана секојдневен пат на љубов и надеж.

И во рок од два-три дена се случи неочекуваното за здравиот разум на рационализмот!

Малото дете почна да зборува!

Прво ја изговори молитвата: „Господи, помилуј!“

Потоа, тој почна да кажува едноставни зборови: "Добро утро!" и "Како си бабо?"

Бабата не можеше да им верува ниту на своите очи, ниту на ушите! Малото дете кое воопшто не зборуваше, сега зборува јасно, со радост и живост! Истата вечер отидоа во слаткарницата на нивниот вообичаен десерт.

Малото дете влегло во слаткарницата, кажало „добра вечер“ и покажало кој десерт сака.

Потоа, земајќи го десертот, тој рече: "Многу ви благодарам!"

Ако ова не е чудо, кажи ми што е!

Како може сето ова да биде случајност?

Молитвата на верата ја донесе Божјата благодат и решението.

Со Господова помош невозможното станува возможно!

Приказната се случи оваа недела, таа е апсолутно вистинита!

Извор: Манастирот Света Троица - Грција