Што значи ,,Се заветив"?

 Тоа е ветувањето што човекот му го дава на Бога од благодарност или поради грев. Од нашите села околу Битола, многу млади луѓе заминуваат на работа во далечните краеви на светот.

По нивното заминување, мајките или сестрите тајно му ветуваат на Бога за нивното здравје и безбедно враќање. Овие жени, како што велат, дале завет.

Една сабота ненадејно влеговме во една мала селска црква и таму најдовме една старица како го мие подот. На прашањето приватно, таа објасни дека тоа го прави секоја сабота веќе осумнаесет месеци, според заветот за нејзиниот син во Америка. И кога се врати нејзиниот син, слушнавме дека таа продолжила да ја мие црквата уште шест месеци од нејзината благодарност кон Бога.

„Заветив“ (што значи: ветив) е вообичаен израз во нашите краишта за оние што доаѓаат во манастирите да служат одредено време. Кога селото Л. гореше, младиот Теодор истрча и ја виде соседната куќа како гори.

Преплашен го повикал свети Наум за помош, ветувајќи се дека ќе му служи една година. Во тој момент дувнал налет на ветер и го свртел огнот кон спротивната страна од неговата куќа. По кратко време Теодор дојде во нашиот манастир, ни кажа што се случило и го молеше игуменот да го прими за да го исполни својот завет.

Сосема е вообичаено мајката да се заветува дека ќе пости во непосните денови за своето болно дете. Ова е целосно во согласност со Библијата. А цар Давид постеше за време на болеста на своето дете.

„Дадов завет! вели старицата од периферијата на Дебар која деветнаесет години служи во храмот и деветнаесет години пости секој ден без масло. Зошто? Пред деветнаесет години, нејзиниот сопруг соработувал со некој арнаут во некој бизнис. Еден петок сакал да оди во Дебар да се пресмета со партнерот.

Пред да замине, појадуваше со јајца и сирење. Кога во петокот жената го видела сопругот како јаде леб, налутено му извикала: Не дај Боже да се вратиш, пошто и во верата си соработувал со партнерот!

Истата вечер, нејзиниот сопруг бил убиен на враќање дома, откако бил ограбен. Ова многу ја изненади жената. И се заколна дека ќе служи на црквата и ќе пости до крајот на животот.

Има завет и меѓу Англичаните. По војната, англиски свештеник склучил брак што бил спротивно на законот. Владиката поради тоа жестоко го искара. Како одговор на грижата на совеста, свештеникот се заколнал дека ќе пости секој понеделник (затоа што бил понеделник кога го направил тој грев) до крајот на животот.

Во однос на заветот кон Бога, без разлика дали за нас самите или за други, дали за грев или од благодарност, човекот мора да внимава да не претерува и да не ветува нешто што не е разумно или е надвор од неговите или нејзините можности.

Библијата кажува за несовесниот завет на Ефтај. Во војната против синовите на Амон, заповедникот и судија на Израел, Ефтај, ветил дека ако Бог му даде победа, тој ќе го принесе како жртва првиот човек што ќе го пречека во неговата куќа по неговото враќање од војната.

И Ефтај победи. Но, кога се вратил дома, го сретнала неговата ќерка. „Ах, дете мое“, извика таткото како ранет лав, „Јас ја отворив устата своја пред Господа и не можам да одречам“ (Судии 11:35).

Господ да ве благослови.

Свети Николај Велимировиќ