Моќта на мајчинска молитва...

 

Моќта на мајчинска молитва

 Ја замолив Пресветата Богородица да ми помогне во мојата тага и Свети Николај Чудотворец да биде заштитник на мојот син...

Побожна жена, жителка на градот Александров, Ана Семенова Баранова, го раскажа следново.  Нејзиниот сопруг, тотален алкохоличар, речиси никогаш не дошол дома трезен.  И покрај сето ова, тој беше љубезен човек во срцето.  Долготрајната тага на Ана Семјоновна за нејзиниот сопруг немаше граници.  Еднаш, рече таа, на денот на големиот празник Воведение на Пресвета Богородица во храмот, мојот сопруг, целосно пијан, штотуку пристигна дома.  На тој празник јас, грешната, имав таква непробојна тага во душата што не можам ни да ја искажам.  Поради некоја причина, тогаш се сетив на зборовите од молитвата упатена до Небесната Царица: Кому да плачам, Дево, на кого да се обратам во мојата тага, ако не кон Тебе, Царице Небесна? Истурајќи горчливи солзи пред Нејзиниот Свет лик, кој моите родители ми го дадоа за благослов, заборавив на сè световно.  Пролевајќи солзи, ја молев Пресветата Богородица, со само Неа познати средства, да ми помогне - со Нејзиното застапништво пред Нејзиниот Син и Бог, да ме спаси од тага, а мојот сопруг - од страшното зло на пијанството. 

 По молитвата се смирив и почувствував радост во срцето.  Во четири часот наутро мојот сопруг се разбуди.  Приближувајќи кон мене со благост и љубов, тој одеднаш рече: Ањута!  Прости ми што ти предизвикав толку многу тага низ годините.  Господ знае како би сакал да се променам и да направам нов почеток во мојот живот.  Дај ми чисти алишта и празнична облека, да одиме на Литургијата.  Земајќи ги со себе своите три деца, отидовме во Божјиот храм и враќањето оттаму донесе мир, тишина и Божји благослов во куќата.

Од тој ден до неговата смрт, т.е. петнаесет години, тој не испил ниту капка вотка, тој беше добар татко на своите деца и примерен работник во ковачкиот занает.

По смртта на нејзиниот сопруг, Ана Семјоновна остана вдовица.  Имајќи мали деца, таа целосно се посвети на нивното воспитување.  Нејзиниот среден син, Алексеј Иванович, во младоста влезе во манастирот Свети Сергиј и беше примерен монах во текот на целиот свој живот.  Се упокои како преподобен старец на манастирот Троица-Сергиј во чин јеромонах на Лавра, во чин игумен.

Ана Семјонова го вработи и својот најмлад син, Иван Иванович, да работи како службеник во продавница.  Пред нејзиниот син да започне со оваа работа, таа од светилиштето зеде мала икона на Свети Николај Мириклиски и благословувајќи го синот со иконата, извика со солзи: На тебе Свети Никола Божји, ти го доверувам мојот син! Заштити го на сите начини на неговиот живот од брзањето и од ѓаволот и упатете го на добриот пат на спасението.  После тоа, Иван Иванович ја започна својата работа во продавницата.  Отпрвин тоа го направил успешно, но за жал набрзо ја открил слабоста на татко му кон виното.  Почнал да пие, останал без работа во продавницата и во очај решил да се обеси.  Помислата за самоубиство, рече тој подоцна, ми ја мачеше душата, принудувајќи ме да го спроведам мојот план без одлагање.  Во пресрет на денот кога решив да се обесам, ноќе во сон го видов пред себе Свети Никола.  Блескајќи со небесна светлина, свртувајќи се кон мене, строго рече: Несреќен човеку, кој во своето лудило реши да се уништи себеси и да биде вечен роб на ѓаволот!  Повикај го Бога на помош, покај се, не заборавај на мајчинските молитви и љубовта кон тебе.  Одете во Храмот Благовештение.  Таму, на влезот во црквата, на десната колона ќе ја видите иконата на Свети Никола Мирликиски.  Запали му свеќа со последните два копејка што ги имаш и препушти го остатокот од твојот живот на волјата Божја.  Во моментов се будам и одам во Храмот Благовештение.  Влегувајќи, всушност во десната колона видов икона од Свети Никола и кога ја погледнав внимателно, ме запрепасти сличноста меѓу иконата и изгледот на Свети Никола што ми се појави на сон.  Ставив свеќа пред иконата за две копејки што ги имав и топло плачев, со солзи на благодарност целата Литургијата кон Свети Никола, кој ми го спаси животот.

 Литургија е завршена.  Ја напуштам Црквата и не знам каде да одам.  На тремот чувствувам како некој оди зад мене и тивко ме тапка по рамо.  Погледнав наоколу и видов позната личност пред мене.  Еднаш ја имав таа среќа да му направам добро дело.  Тој со видлива радост ми вели: Иван Иванович!  Многу ми требаш.  Имам добро место за тебе. Дојди кај мене сега и тогаш ќе те водам кај твојот иден работодавец.  Му велам: Слушај, како можеш да ме запознаеш со сопственикот во толку страшно одело?  Ќе побегне од мене!  Не грижи се за тоа, смирувачки му одговара пријателот, Ќе ти дадам сè, почнувајќи од долната облека.

Се пресоблеков во неговиот стан и отидовме да ја видиме мојата нова работа.  Ме вработија со добра плата и стан.  Така, благодарение на застапништвото и татковската помош на Свети Николај Мириклиски и молитвите на мојата мила мајка, чудесно оздравев.  Сеќавајќи се на овој момент во мојот живот, секој пат не можам да не извикам со благодарност: Бог е прекрасен во Своите Светии!

Свети Маченик Кронид (Љубимов)