Божиќ на осамена жена

 Божиќ на осамена жена

Божиќ на Jована.

„Се жалите дека сте осамени среде голем град. Толку многу луѓе зујат околу вас како мравјалник, а вие повторно се чувствувате како да сте во пустина.

За време на големите празници ситуацијата е неподнослива. Секаде е преплавено од радост, додека вас ве притиска тагата. Празничните денови на Божиќ и Воскресение ви изгледаат како некои празни садови, кои ги полни со солзи. Кога овие свети празници се далеку зад или пред вас, се чувствувате посмирени. Но, кога ќе се приближат и ќе дојдат, тагата и пустошот ти ја обземаат душата.

Што да ти кажам? Ќе ви ја раскажам приказната за Божиќ на Јована бидејќи можеби ќе ви биде од корист. Но ќе си дозволам да ти кажам како што таа ми кажа:
„Четириесет и нешто години го гледам светот како жена. Никогаш никаква радост, освен малку како дете во куќата на моите родители. Но, пред светот не изгледав тажно. Пред луѓето се правев среќна, а во самотија плачев. Сите мислеа дека сум среќно суштество, бидејќи изгледав како такво. Слушам, сите околу мене се жалат, и женети и слободни, и богати и сиромашни, сите. И мислам, зошто и јас да се жалам на несреќните за сопствената несреќа, а само да ја зголемувам тагата околу мене? Боже, ако изгледам среќно, тогаш ќе бидам покорисна за несреќниот свет, додека мојата тајна ќе ја кријам внатре и ќе плачам во мојата осаменост. Му се молев на Бога некако да ми се појави, барем со еден прст да почувствувам. Се молев вака, да не ме згасне скриената тага. Од секој приход давав милостина каде и да имав можност. Ги посетував болните и сираците и донесов радост со мојата привидна радост. Верувам во Тебе, драг мој Боже, често велев, но те молам покажи ми на некој начин, за да Ти верувам уште повеќе. „Верувам, Господи, помогни ми на моето неверие“ (Мар. 9: 24). Ги повторував овие зборови од Евангелието. И навистина, доживеав како Господ ми се појавува.

Големите празници ми беа многу тешки. По службата се заклучував во собата и плачев цел Божиќ и Велигден. Но, минатиот Божиќ се појави Бог. Ова беше направено на следниов начин. Овој голем ден се приближуваше. Решив да подготвам сè онака како што го подготвуваше мајка ми: месо, тестенини, слатки и се останато. Ставив сено во куќата, фрлив по три ореви во секој агол од собата. Нека е Света Троица милосрдна на сите четири страни на светот. И правејќи го сето тоа, постојано се молев: Господи, испрати ми посетители, но целосно гладни и сиромашни! Те молам нека се појават вака! Одвреме-навреме ми доаѓаше помислата: луда Јовано, какви посети очекуваш на Божиќ! На овој свет ден сите се дома кој би можел да дојде на гости кај тебе? И јас плачев и плачев... Но повторно ја повторив таа молитва и се подготвив.

Кога се вратив од црква на Божиќ, ја запалив свеќата, ја поставив масата, ја ставив целата храна и потоа почнав да шетам низ собата. Боже, не ме оставај! Повторно се молев. Малкумина минуваа по патот. Божиќ е, но и нашиот пат е осамен. Но, штом снегот крцкаше под нечии нозе, јас бев на врата! Дали ми е гостин? Не е, помина. Пладнето дојде и отиде, а јас сама. Почнав да плачам и викам: сега гледам, Господи, дека целосно ме остави! Цело време плачев и плачев! Одеднаш некој затропа на вратата, и слушнав гласови: Дај брат, Дај сестро! Брзо истрчав и ја отворив вратата. Пред мене слеп човек и неговиот другар, обајцата наведнати, парталави, смрзнати. Христос се роди, господа! Викав радосно. Навистина се роди! - трепереа со забите. Милост, сестро, помилуј не! Ние не бараме од вас пари. Од сабајле никој не ни понуди леб, ниту малку пари или чашка ракија. Многу сме гладни. Полетав од мојата радост на третото небо. Ги пуштив внатре и ги ставив на полна маса. Ги служев плачејќи од радост. Ме прашаа изненадени: „Зошто плачеш, сестро?“. Од радост, луѓе мои, од чиста и светла радост! Она за што се молев на Бога, Бог ми го даде. Некои денови Му се молам да ми испрати такви посетители како што сте вие, и ете, Тој ми испрати. Вие не дојдовте случајно, туку ве испрати мојот добар Господ. Тој ми беше откриен денес преку вас. Ова е најсреќниот Божиќ во мојот живот. Сега знам дека нашиот Бог живее. Слава Му и Фала Му! „Амин“, одговорија моите драги гости. Ги чував до вечерта, им ги наполнив торбите и се поздравивме“.

Таков беше претходниот Божиќ на Јована. Дај Боже, да бидат уште посреќни оваа година. Моли се и ти, ќерко, да ти се открие небесниот Отец на некој начин - а кај Бога има многу начини - и ќе доживееш чудо. Не подготвувајте се за тага на овој голем ден, туку подгответе се за радост. 

Свети Николај Велимировиќ