Исповедта како ослободување и семејна поддршка...

 

Исповедта како ослободување и семејна поддршка

 Срамот што го чувствуваме кога ги исповедаме своите гревови не е слабост, туку најдлабоката точка на нашата душа која се стреми кон светлина.

 Тој срам, ако правилно го сфатиме, може да стане клуч за ослободување, бидејќи тоа е моментот кога самите себеси и пред Бога си ја признаваме својата слабост и бараме милост.

 Свештеникот, како сведок на Божјата љубов, таа благодат ја носи во своите попустливи зборови, а нашето искрено покајание станува мост за обновување на душата.

 Меѓутоа, духовната борба не завршува со исповед.  Таа само што почнува.

 И тоа семејство не смееме да го гледаме како сопатник во гревот, туку како најголема потпора во нашето поправање.  Семејството не е место каде што треба да ги криеме слабостите или да бараме изговори еден за друг.

 Тоа е дом во кој грешките мора да се нарекуваат со нивното вистинско име, но секогаш со љубов и поддршка.

 Мажот и жената, наместо да се обвинуваат едни со други за своите гревови, треба да ја покажат Божјата мудрост пред своите деца.

 Со жив пример, преку заедничка молитва, тие треба да бидат светилници на своите деца. Сопругот и сопругата треба заедно да застанат пред иконата.

 Дозволете им на вашите деца да видат како се молите заедно, како си кажувате зборови на простување еден на друг, како го решавате секој проблем во вашиот брак пред Бога и пред нив.

 Нека вашите раце кренат молитва заедно, затоа што само во таков спој на љубов и смирение, семејството станува вистински христијанско.

 Кога детето гледа како родителите се обраќаат кон Бога, како си простуваат и се молат за своите гревови, тоа дете ја учи најголемата лекција:  дека љубовта е она што ги победува сите несогласувања.

 Разбира дека гревот е човечки, но простувањето е Божествено.  На овој начин, молитвата станува не само средство за исцелување на бракот, туку и најдобра лекција за моќта на верата за идните генерации.

 Корекцијата не е лесен пат.  Потребна е решителност, борба со себе и постојано сеќавање на ветувањето што го дадовме пред Бога - никогаш да не се враќаме на истите грешки.

 Но, кога семејството е таму, како поддршка за молитва и потсетување на вистинските вредности, тој пат станува полесен.

 Молете се заедно и покажете им на вашите деца дека секоја „дискусија“ во вашиот дом треба да биде насочена кон простување, кон љубов и кон Бога.

 Затоа што само таков дом ќе стои цврсто и ќе стане место на благослов.