Не плашете се! Вие не сте сами!

 Не плашете се! Вие не сте сами! 

Не плашете се! Вие не сте сами! Сам човек е кој не Го познава Бога, дури и ако сите луѓе се дружат со него.

Тој, а и во најбројното општество, би рекол, како што прават некои сега, „досадно ми е, не знам што сакам да правам со себе, сè е досадно“. Тоа се души празни од Бога, лушпи без плод, пепел без јаглен. Но, вие не сте сами бидејќи сте до Господа и Господ е до вас.

Слушнал дека големиот Павле, апостолот на светот, некогаш бил напуштен од сите и како тој зборува: „При мојата прва одбрана никого немаше при мене: сите ме оставија. Нека не им се прими за грев! ; Но Господ беше со мене и ме укрепи, та преку мене да се утврди Благовестието и да чујат сите незнабошци; и јас се избавив од устата на лавот“ (2. Тим. 4: 16-17).

Гледате, значи, колку свето размислувал и зборувал слугата Христов Павле во тие рани денови, кога во светот сè уште немало ниту еден христијански храм, ниту еден христијански владетел! Додека денес целата земја е украсена со христијански цркви, а христијанството брои стотици милиони.

Затоа, немојте да бидете тажни затоа што се чувствувате осамено на свое место. Ако се чувствувате како да сте во пустината додека пишувате, знајте дека многумина во дивината се спасија. Но, сите овие Божји пустиници се вознесоа во големото заедништво на Бога и на Божјите ангели. Имаше луѓе кои цели педесет години не видоа човечко лице, а сепак не рекоа „сами сме“. Бидејќи Бог беше со нив, а тие со Бога.

Можете да живеете без никого и без ништо, но без Бог не можете. Ова е нивно сопствено сведоштво кое и го предале на Црквата како свој капитал.

Не е познато дали некој атеист успеал да преживее педесет години во целосна осаменост во пустината. Ова не е забележано во историјата на човечкиот род. Не е можно атеист да направи такво нешто. На некој како овој му е досадно да живее во општество на луѓе, а уште помонотоно, дури и невозможно, надвор од општеството. Зашто атеистот бара луѓе да ги разбудат нивните срца со својот атеизам и да се нахранат со нивната болка. Но, во пустината кого ќе најде да јаде освен себеси? И со чија болка треба да се храни освен со својата?

Затоа, подигнете ги своите мисли до духовните височини каде што живее Оној Кој единствен е најголемото и најнежното општество од целото човечко општество. Служете Му, дружете се со Него, разговарајте со Него, стремете се кон Него, сакајте Го со сето свое срце, со сиот ум. Тој ќе најде начини да ги отвори очите на вашите ближни и нивните срца за да им покаже жива вера во Него.

Тогаш на твое место славата Божја ќе ја пее не само солист, како сега, туку хор. Мир и здравје од Бога.

Свети Николај Велимировиќ