Ненаситноста

 Ненаситноста

Ненаситноста е маана, страст, која нè поттикнува да јадеме и пиеме повеќе отколку што му треба на нашето тело за да се одржи.

Светите отци, а навистина и Свети Јован Златоуст, велат дека тоа е тежок грев, за што сведочи и историјата на човечкиот род: го избрка Адам од рајот, го предизвика големиот потоп, ги направи Израелците идолопоклоници, ги фрли луѓето во огромен број други зла.

Уживањето е вратата низ која минуваат многу страсти и гревови. Кој, значи, ќе ја победи ненаситноста, многу лесно ќе ги победи и другите страсти што таа ги храни.

Во ненаситноста обично паѓаме на пет начини:

а) со текот на времето, кога јадеме почесто отколку што треба или порано од соодветното време,

б) со количината, кога јадеме и пиеме повеќе отколку што ни треба,

в) кога бараме богата, скапа храна,

г) во начинот на кој јадеме со булимија и

д) со грижа, кога губиме голем дел од драгоценото време од нашиот живот во кулинарски грижи и занимања.

Ненаситноста е секогаш грев, но не и смртен, кога едноставно ги претпочитате највкусните и најподготвените намирници или не го почитувате строго правилото за оброци или повремено јадете малку повеќе итн.

Но, таа станува смртоносна,

а) кога предизвикува штета на ближниот,

б) кога знаете дека ќе претрпите одредена штета (на пр. сериозна болест) и не се воздржувате,

в) кога трошите премногу пари за да јадете богато, во моментот кога на вашиот ближен ќе му недостигаат неопходните работи и не го сожалувате,

г) кога, без да те спречи некоја болест, не ги држиш постите определени од нашата Црква.

Сето тоа се смртни гревови. Но, и да не е, треба да се бориме против ненаситноста , бидејќи тоа ни штети и физички. Сега е познато како пијаниците и пушачите си го уништуваат здравјето, го истрошуваат телото и имаат лош крај.

Напротив, оние кои се на воздржуваат имаат добро здравје, виталност и сила до нивната старост.

Поголема вредност од здравјето на телото е здравјето на душата, која исто така е оштетена од ненаситноста, бидејќи, како што рековме, од неа се раѓаат и многу други страсти. Затоа, за да се ослободите од оваа, обрнете внимание на тоа што ќе прочитате подолу.

Најпрво, не заборавајте колку е тешка тежината, колкава непријатност предизвикува многуте и зачинети намирници во стомакот, а колку малку, напротив, нивното задоволство, кое трае само додека ги имате во устата. .

Откако ќе поминат низ грлото, нема ни трага од вкусност и задоволство.

Кажи ми, од сите прослави и празнични трпези на кои сте биле, од сите деликатеси што сте ги пробале, од сите слаткопитни вина што сте ги пробале, што ви останува?

Секако ништо. Дали сте јаделе или не јаделе, исто е. Затоа, кога помислата и желбата ве водат на ненаситност, измамете ги со мислата дека веќе сте јаделе и сте испиле и дека задоволството поминало.

И навистина, ако вечерва уживаш во разни вкусни јадења и пијалоци, а некој сиромав или подвижник помине само со леб и вода, кажи ми, утре сабајле ќе имаш ли разлика во сетилото за вкус?

Не, ќе одговориш. И со право. Но, ќе имаш, додавам, разлика во психичката состојба, зашто не само што ќе ти биде отежнат стомакот од зачини и вино, туку и душата ќе ти отежне од разврат, а тој ќе го олесни стомакот и ќе му користи душата од платата на сиромаштијата и подвигот.

Потоа, секогаш се сеќавате на штетите што ви ги предизвикува оваа страст, расипништвото, болестите, неподготвеноста кон духовните дела, а пред се вечниот глад и жед, кои ве очекуваат по физичката смрт во другиот живот.

Затоа што Господ јасно рекол: „Тешко вам, преситени сега, оти ќе огладните!“ (Лука 6:25) .

Сè уште се сеќавате на големата вечера, за која зборуваше Христос (Лука 14:16-24) и каде што сите сме поканети.

Ако копнеете да уживате во славната и благословена небесна вечера, која ќе трае вечно, вежбајте сега самоконтрола, што ќе ви ги обезбеди условите за учество во неа.

Затоа што тој навистина е „Блажен е оној, кој ќе јаде леб во царството Божјо!“ (Лука 14:15) .

Сети се, конечно, на примерот на нашиот Искупител, кој постеше во пустината четириесет дена, а потоа го победи ѓаволот (Мат. 4, 1-11) , како и многу светители и подвижници, кои, како што читаме во Синаксариите , правеле неверојатни чуда и изгонувале демони од луѓето, благодарение на нивната молитва и пост.

Тоа го потврди и Господ, велејќи дека генерацијата на демоните „Овој, пак, род се истерува само со молитва и пост” (Матеј 17:21) .

Но, мора да го знаете и ова, дека кој пости и се воздржува од храна и пиење со негодување и безволност, ја губи платата.

Вистинскиот работник на воздржаност е весел, спремен, се радува, затоа што знае колку има корист од тоа. Секој што пости заради човекот, не ја исполнува целта на воздржувањето, а тоа е слава Божја.

Плашете се од вишокот повеќе од ненаситноста, бидејќи виното, ракијата и сите слични пијалоци го заматуваат умот и ги возбудуваат телесните страсти.

Кога некој дури ќе испие толку многу што ќе се опие, ќе ја изгуби контролата над своите постапки, ќе стане играчка во рацете на луѓето и демоните и ненамерно може да доведе до зло.

Затоа оние кои копнеат по спасението на своите души, а пред се младите, свештенството и монасите, мора да се чуваат од пиење вино.

Телото, брате, е лукав непријател. Колку повеќе го храните и негувате, толку повеќе се бори против вас и ве турка во грев. Колку повеќе го оставаш да пости и го мачиш, толку повеќе слабее и стивнува.

 Свети Николај Велимировиќ кажува : "Никој не умрел поради пост, но многумина умреа од ненаситност".

Имајте добра борба