Каква е Вашата вера

 Каква е вашата вера...

Еднаш еден Узбекистанец дојде кај Свети Серафим Саровски, го донесе својот петнаесетгодишен син, падна пред нозете на свештеникот и кажа: „Руски отец!  Молете се за нашиот син, тој е болен!  - Дали веруваш дека Бог може да помогне?  - го праша отец Серафим.  - Јас верувам!  - му одговори таткото.  - Тој беше насекаде: кај мула во Ташкент, кај мула во Бухара, во Самарканд - помина низ сите нив.  Никој не му помогна.  Помогни ми!

Тогаш да се молиме заедно, му рече отецот.  Тројцата клекнаа.  Отец Серафим го читаше канонот и молитвите за болниот, помазувајќи го со масло - и покрај тоа што тој не беше крстен, туку, според муслиманските обичаи, обрежан. Отец Серафим му кажа: Нема да имам време во сабота и недела - имам многу луѓе на исповед.

Дојдете во понеделник во исто време после ручек.  И кога овој човек и неговиот син се појавија на оградата на црквата Свети Георгиј Победоносец во понеделникот, ги соблече чевлите пред портата, клекна и ползеше на колена цели 36 метри - растојанието од портата до домот на отец Серафим!  Еве една лекција за сите нас!  Кој од нас би клекнал така на колена кај нашиот добротвор?..

А Узбекистанецот од радост го исползе целиот црковен двор на колена и плачеше.  Луѓето кои помагаа го погледнаа: Да, ова е истиот Узбекистанец што го донесе својот син!  Зошто толку плаче?.. Ползеше до отец Серафим, му падна пред нозете, му се заблагодари и му даде илјада рубли.  Во шеесетите ова беше многу пари.  Јас сум монах вели отец Серафим, не ми требаат пари!  Однесете ги во која било џамија, дајте ги на секој мула.  - Не, не ми помогна мулата, не ми помогна џамијата.  Еве, отец за тебе!  - и ги остави парите на неговата маса.

 Но, отецот сепак не ја зел наградата: Не ми треба, не се молев за пари, туку за болниот на Бога - затоа што прашавте... Потоа кажа: - Па добро, однесете ги кај нашата сметководителка Татјана Александровна (и таа беше московјанка), ќе ја однесе вашата донација во црквата Свети Георгиј Победоносец.  И отец Серафим  зеде само за црниот материјал за расата, 5 метри.  Збогувајќи се со отецот, Узбекистанецот вети: Ќе одам и ќе им кажам на сите мули - Каква е Вашата вера!  Малку подоцна, тој покани шест мули, тие дојдоа со два автомобили да го видат отецот.  Бевме изненадени. Отецот беше мал, стар, згрбавен...