Лош ден...

 Лош ден...

Пред некој ден се чувствував лошо. Еден пријател ме виде и ме праша. „Не си во ред;“. „Добро сум“, одговорив, „Едноставно не се чувствувам добро додека зборуваме. Но, наскоро ќе помине, фала богу...“. „И што ќе правиш сега? ме праша. „Ништо... Не морам ништо да правам, исто како што небото не прави ништо кога е облачно. Само што по некое време облаците сами си заминуваат...“. 

Се сеќавам на еден монах кој секогаш што и да му се случи велеше „Слава Ти Боже...“. Еден ден не му беше добро. Него го прашал еден брат од манастирот кој видел дека не му беше добро, „Отец мој што ќе правиш денес? Фала му на Бога што е смрдливо.“, одговори тој и продолжи на својата служба. 

Овој благодатен одговор на монахот ја крие целата суштина на духовниот живот. Фалете го Бога, фала му за се, за она што го разбирате, а што не го знаете, за она што го нарекувате „добро“ и што го велите „лошо“, за сè фалете го Бога и не застанувајте на појавите кои се минливи. 

Кога и како ќе исчезнат? Кога не им обрнуваш внимание. Кога не разговарате со нив, кога не се плашите и не го правите тоа. Проблемот ќе влезе во вашиот живот, затоа што едноставно го подигнавте и го направивте тема. Останете сконцентрирани во молитвата и не се вознемирувајте, молете се едноставно и тивко, без вознемиреност, дозволете облакот едноставно да помине низ вашето небо. Ќе си отиде верувај ми. 

Ти си рај, ти си светлина, ти си образ Божји. Самиот Бог живее во вас. Сјае во тебе. Што прави небото кога ќе дојдат облаци, кога птиците минуваат и му го поцрнуваат хоризонтот, кога бучните авиони му ја кинат тишината? Воопшто ништо. Останува само небо и сето тоа е изгубено. Еве што ќе се случи со мислите, помислите и чувствата кои го нарушуваат мирот на нашата душа, ако сфатиме дека не треба ништо да правиме за да ги натераме да исчезнат, само остануваме фокусирани во нашиот центар, ја кажуваме Исусовата молитва. 

Па кога сме нерасположени, нема потреба да го расипуваме светот, да бараме причини , да речеме „Фала богу...“, да се фокусираме на нешто убаво, да направиме нешто друго освен да се занимаваме со тоа .

А ако остане искушението, сигурно сака нешто да ни каже, нешто да не научи, да не однесе некаде, некаде дека без искушението не би одел сам. Во неочекуваното лежи Богот кој работи на нашите рани, ни ги лекува раните и не води до промени кои никогаш не би ги направиле сами. Кога работите ќе излезат спротивно од она што го очекувавме, Бог едноставно се обидува да ни го промени патот затоа што сме уништени.

Отец Хараламбос Пападопулос