,,Ако го поправите светот во себе, тогаш ќе можете да го поправите и светот околу вас“.

 ,,Ако го поправите светот во себе, тогаш ќе можете да го поправите и светот околу вас“.

Ние мора да живееме според Евангелието секој момент.

За нас, браќа и сестри,  Евангелието, православната вера не е учење напаметено и репродуцирано, туку учење кое го дефинира нашиот живот.  Кога устите на апостолите молчеа, зборуваа нивните дела, нивните осветени животи...

Да не заборавиме дека целта на нашиот живот овде е да стекнеме вечен живот и блаженство на Царството Небесно, да бидеме блиски до Бога и Неговите светии.  Значи,  тука лежи смислата на нашиот живот…

„ Треба прво да изградите реален свет во себе, а потоа да го изградите светот околу вас.  Ако го поправите светот во себе, тогаш ќе можете да го поправите и светот околу вас“.

„ Да не си даваме преголема важност на себеси, како да сме Божји избраник.

Да го слушаме Неговото слово и веднаш да се обидеме да го примениме. И што е најважно:  Чувајте се од суетата и гордоста, кои потајно ни шепоти дека сме Божји избраници.

Да внимаваме на „софистицираноста“, колку елегантно ќе зборуваме, колку ќе ни биде впечатлива облеката, како ќе ги натераме другите да не одобруваат. Ако не освојат, вербата оди!

„Како можете вие да поверувате, кога примате слава еден од друг, а славата, што е од Единиот Бог, не ја барате, прашува евангелистот Јован (Јован 5:44)?

... Колку мизерија е предизвикана од суетата и ароганцијата, желбата да се појавиме подобри од она што сме...  Ве повикувам, затоа,  никогаш да не се преправате дека сте подобри отколку што навистина сте.  Бидејќи во ова лицемерие растат клеветите, озборувањата, понижувањето на ближниот,  го нарекуваме безначаен и веднаш стануваме големи. Го удираме, за да се зголеми растојанието меѓу нас и другите да видат колку сме супериорни - каква лага секако!

Смирена душа - тоа ни треба, браќа и сестри, затоа се трудиме.  Понизноста не е апатија, бидејќи потребна е голема цврстина да се понизиме пред Бога. Понижувајќи се, ние всушност се креваме и стануваме навистина подобри.

Никогаш не ги заборавај зборовите на евангелистот Јован: „Како можете вие да поверувате, кога примате слава еден од друг, а славата, што е од Единиот Бог, не ја барате?“ (Јован 5:44).  Барајќи ја пофалбата на светот од суета, ние не успеваме да ја бараме вистинската слава, онаа што доаѓа од Бога.  И може да се претпазливи, и добронамерни, луѓето не можат да сфатат сè, а понекогаш и ги доведуваат во заблуда, да не коментираат за оние што фалат или лажат според нивните интереси.  Но, пред Бога е невозможно да се претставиме како подобри од нас, да ја скриеме нечесноста, неправдата и секое друго зло.  Бог гледа сè, слуша сè, ги гледа нашите дела, дури и она што го правиме во темнината, и секој ќе го награди според неговата вредност,  бидејќи нè обдарил со големи дарови и очекува да ги негуваме вештините што ни ги дал заедно со нашата слобода. На крајот од Откровението, вели Господ: „Кој чини неправда, нека чини неправда уште; и кој е осквернет, нека се осквернува уште; и кој е праведен, нека чини правда уште; и кој е свет, нека се осветува уште; И еве, ќе дојдам скоро, и отплатата Моја е со Мене, за да му дадам на секого според делата негови“ (Отк. 22,11-12). Зборува оној, што го сведочи ова: „Да, ќе дојдам скоро!” (Отк. 22:20).

Дојди, тогаш, Господи Исусе Христе, но пред да се појавиш, помогни ни да бидеме покрај тебе, што и да се случи на светот. И да Ти ги дадеме нашите животи и да не отстапиме од твојот пример...

Патријарх српски Павле