...Ти му зборуваше на Светителот, следи го, направи го твој. Побарајте ги неговите молитви, побарајте сè што ви треба...

 

...Ти му зборуваше на Светителот, следи го, направи го твој. Побарајте ги неговите молитви, побарајте сè што ви треба...

Кога нашиот поглед ќе се сврти кон Светителите, кога ги проучуваме, во нас се раѓа желбата за нивниот живот.

Ја гледаме нивната вистинитост, нивната блискост со Бога, дека живееле едноставно, понизно и мирно. Гледаме дека и тие биле како нас, смртни, грешници, дека поминале низ истите фази низ кои поминуваме и ние. Каде што сум сега, тие беа некогаш, но сега се Светители на небото.

...Зборуваш со Светителот, следи го, направи го твој. Побарајте ги неговите молитви, побарајте се што ви треба.

По правило, што и да побараме, Бог ни дава преку Светиите. Тоа го прави за да не ја наруши рамнотежата на нашиот социјален однос. Тој делува како што ние постапуваме во нашата работа. Едното дело зависи од другото и на тој начин едниот станува учесник во даровите и молитвите на другиот.

Преку Светиите Бог нè облагодарува, нè обликува, ни се открива. Кога би сакале да одиме директно кај Бога, би го игнорирале Христовото тело, неговата вистина и битие, би ја игнорирале самата Црква и би оделе кон Господ како лажни протестанти, без да се сретнеме со него.

Зашто не можете да го најдете Господа, освен опкружен, опкружен со Светите, кои се толку многу што формираат облаци, не оставајќи слободен простор за да го видите оддалеку.

Старец Емилијан Симонопетритски