Бог зборува со нас секој ден.

Бог зборува со нас секој ден.

Тој постојано ги испраќа своите пораки. Како; На многу, различни, а понекогаш и парадоксални начини. Понекогаш во умот, како мисла и помисла. Понекогаш преку нашето тело. Болеста, судењето е порака за промена. Но, тоа може да биде и преку личност, пријател или обичен минувач. На заеднички и познати места, каде што работиме и живееме. Но и повремено. Одиме некаде да купиме нешто, да видиме, да пиеме и да јадеме. И тогаш слушаме нешто, гледаме нешто, ни кажуваме и добиваме одговори за прашања кои не мачат и бараме решенија. Никој не знае каде, кога и како Бог ќе ја испрати својата порака и одговори на она што нè мачи.

Но, големото прашање е, зошто додека Бог зборува и комуницира со нас, ние не го разбираме ова? Зошто не ги примаме Божјите пораки? Но, зошто сме окупирани? Што значи тоа; Дека нашето постоење е постојано зафатено со многу други работи и не разбираме дека Бог испраќа порака. Ајде да замислиме телефон на кој се јавуваме, но ни кажува дека е зафатен.

Која е тајната за примање на Божјите пораки? Тишината, тишината. Ајде да го ставиме телефонот на чекање. Со молитва, а особено со умствена молитва, кажувајќи ја желбата „Господи Исусе Христе, помилуј ме...“, да го смириме умот и да го засладиме нашето срце. Ние го прекинуваме овој постојан краток спој помеѓу умот и срцето. Оваа идентификација на самите себе со она што го мислиме или чувствуваме.

Ако го оставиме умот, ќе разбереме дека не сме тоа што мислиме. Но, нешто многу подлабоко. Ќе сфатиме дека Бог постојано зборува, испраќа знаци, пораки, одговара и избира. Дозволете ни да го собереме своето дифузно јас во нашиот центар, внатре. Ајде да го оживееме. Ослободете се од фантазијата и надуеноста. Да дојдеме до сегашноста и сегашноста на нашите животи.

Да ги имаме отворените сетилата, да бидеме духовно будни за сè да биде причина за пофалба, благодарност, искушение и пројавување на Бога. Бог се открива во едноставното и секојдневното. На секојдневното поле на нашата секојдневна борба. Таму е, сè додека сме подготвени да го видиме и да го запознаеме.

Отец Хараламбос Пападопулос