На кого ќе му го посветам денот?...

 

На кого ќе му го посветам денот?

Има моменти во нашиот духовен живот кога одиме надолу... или од долготрајна немарност, или од нашата психичка состојба, или од надворешни фактори, или од комбинација на многу фактори.

Една грешка следи друга, страстите се будат и гревовите ни стануваат навика. Божјата благодат е отстранета и Христос запоставен.

Темнината влегува во нас, а ѓаволот без престан ни шепоти: Откажете се! Гледаш ли како не можеш да бидеш христијанин? Јас ти правам што сакам! А ти рече дека сакаш да станеш Светец, ужас...

Тогаш што правиме? Како ќе продолжиме кога силно сме погодени од грешки, а исповедта изгледа како планина? Што ако повторно го направам истото? Колку долго ќе паѓам и ќе станам? Дали треба да го прекинам духовниот живот и да се вратам на старите патишта, далеку од Христа?

Далеку од Христос? Па, не, тоа не е можно! И каде да одам? Претпочитам да умрам!' Па, тоа треба да правиме... да умреме! И да умираш секој ден! Мислам дека ова е решението... да стоиме навечер непокајани во нашата молитва и да Му кажеме:

Господи, го направив тој грев! Јас не го заслужувам Твоето Царство затоа што постојано те изневерувам. Но, помилуј ме и дај ми уште еден ден да почнам од почеток, да се вратам на мојата духовност, како првиот пат, да те сакам од почеток, да учам од моите грешки, да им простам на сите што ме повредија, да го намразам. гревот, да умрам за Тебе, да Те сакам со сета сила на моето битие и да живееш...

Дојди Господи и помогни ми и дај ми уште еден ден на вистинско покајание, уште еден ден со Тебе.

И кога ќе станеме наутро, ќе знаеме дека станавме не од друга причина, туку затоа што Христос ни довери уште еден ден, затоа што нè сака и денес и се надева на нас. И да Го фалиме за ова и да се трудиме секоја минута да Му заблагодариме и да ги одржуваме нашите ветувања

Тој го чува своето! Да го живееме секој ден како нов почеток. А кога ќе дојде ноќта, да ја закопаме лутината и очајот, да бидеме благодарни за болката, да учиме од грешките, да се понизиме од падовите и да го славиме Бога за сè!

Затоа, да го живееме секој ден како да е прв, единствен и последен! А да одлучиме вечерта пред да ги затвориме очите кому ќе му го посветиме денот што ќе осамне... на Христос, на себе или на ѓаволот?

 (К.Д.К)