Срцето и Бог...

 

Срцето и Бог

Бог е насекаде. И кога најде срце што не Му се спротивставува, смирено срце, влегува во него и го исполнува со радост.

Таква е радоста на срцето што го има Бога во себе, што се прилепува за Него и никогаш не сака да се одвои од Него. Господ не се приближува до срцето отечено од себичност. И така тоа е потиштено, мрмори и со отежнато дишење, потопено во незнаење, тага и темнина.

Колку и да сме грешни, штом се свртиме со покајание и желба кон Господа, вратата на нашето срце се отвора кон Него. Внатрешната нечистотија се излева, за да ѝ отстапи место на чистотата, доблеста, на самиот Спасител, големиот Посетител на душата, носител на радоста, на светлината, на милоста.

Оваа благословена состојба е Божествен дар, а не наше дело. А бидејќи е подарок, мораме понизно да му се заблагодариме на давателот. Понизување! Основата на секоја доблест и условот за духовно остварување! Дали имате понизност?

Го имаш Бог. Имаш се! Немате ли понизност? Се губиш! Чувајте го, значи, во своето срце чувството на понизност.

Нашиот природен однос со Бог претпоставува срце кое е силно, скрушено и потполно посветено на Него, срце кое тајно во секој момент извикува: Господи, ти знаеш сè, спаси ме! Ако се предадеме во Неговите раце, Неговата мудра и света волја ќе направи со нас и во нас се што е корисно за нашето спасение...

Делото на непрестајната молитва не е само за исихастите, туку за сите христијани, на кои Господ преку Светиот Апостол им заповеда: Молете се непрестајно.

Постојат различни степени на молитва до непрекината. Сите се дело на Бога, кој подеднакво бдее над срцата на луѓето, без разлика на нивниот статус на монаси или мирјани. И кога едно срце, какво и да е, ќе се обрати кон Него, Тој му приоѓа со љубов и се соединува со него.

Како се чува стравот Божји во срцето? Стравот Божји е раѓање на верата и услов за духовно напредување. Кога ќе се смести во срцето, како добар домаќин, сè става во ред.

Дали се плашиме од Бог? Ако е така, да му благодариме на Господа, кој ни го подарил и да го чуваме како скапоцено богатство. Но, ако го немаме, да направиме се што можеме за да го добиеме, знаејќи дека нашето невнимание е одговорно за нејзиниот недостаток.

Од стравот Божји се раѓа покајанието, скрушеноста, жалоста за гревовите. Нека ова чувство, предвесник на спасението, никогаш не отстапи од срцето! За да го задржиме стравот Божји во нас, мораме да го чуваме споменот на смртта и Судот непрекинат, обединети со свеста за Господовото присуство.

Бог е секогаш блиску до нас, гледа, слуша и знае сè, дури и нашите најскриени помисли. Кога ова тројство - стравот од Бога, сеќавањето на смртта, свеста за Божественото присуство - ќе се воспостави во нас, тогаш молитвата спонтано се излева од срцето, тогаш надежта за спасение станува цврста.

Ништо не го чува стравот Божји толку многу како сеќавањето на страшниот Суд. Овој спомен, сепак, не треба да не прави апатични, туку треба да ни вдахнува борбеност и покајание.

Да се ​​трудиме да останеме незагадени од дамката на гревот. И ако еднаш од време на време грешиме, да се очистиме со Исповед. Така, секогаш надевајќи се на Божјата милост, нема да се онесвестиме. На крајот на краиштата, нашиот Судија е сочувствителен и човекољубив. Тој не бара да најде нешто да не осуди. Напротив, бара нешто, најмало, да не оправда.

Бог и свеста

Ако од срце решиш секогаш да му се покоруваш на Господа и со сета своја состојба само Нему да Му угодуваш, и ако потоа, во секој ќорсокак и секоја потреба, се свртиш само кон Него со вера и посветеност, тогаш биди сигурен дека сè во твојот живот, и двете духовно и световно, успешно ќе се развива.

Одлично е да се сфати дека без Бог ништо не може да се направи и, откако го сфативме тоа, со доверба да се прибегне кон Неговата помош. Совеста мора правилно да ја насочува душата и непогрешливо да ја информира за доброто во секоја околност. Меѓутоа, тоа не може да го направи доколку не е чисто и просветлено.

Затоа, да го очистиме со практикување и почитување на Господовите заповеди, кои го ослободуваат срцето од страстите, и да го осветлиме со Божествената светлина, проучувајќи го Евангелието. Оттаму ќе ги извлечеме мудрите правила, со кои ќе манипулираме со нашата совест во Светата Божја волја.

Свети Теофан Затвореник