Затоа плачам за сите тажни,за сите недолжни,за сите понижени,за сите навредени,за сите гладни, за сите бездомници,за сите жалосни, за сите намачени, за сите тажни.
Моите мисли од тагата брзо се задушија и се претворија во чувства,а чувствата во солзи.
Да,чувствата ми се бескрајни, и солзите безбројни.
И готово секое мое чувство тагува и плаче,зошто кога оди од мене во светот околу мене,наидува на понекоја човечка грубост.
О,имали погрубо и посурово суштество од човекот?...
Свети Јустин Поповиќ
Comments
Post a Comment
Напиши коментар