Господи Исусе Христе, Ти ветувам дека почесто ќе сопирам во твоја близина...

 

Ако сакаш да го дофатиш она, што е најдлабоко во тебе, треба да умееш да се контролираш...

Пеперутката, која постојано кружи околу цвеќето, а никогаш да не застанува, никогаш ништо не би нашла… 

Да се копа во земјата во потрага на дијаманти, а никогаш да не се спушти лопатата, за да видиме што фрламе зад себе, тоа не е паметно… 

Ако часовите поминуваат во мојот ден, а дните во мојот живот, а никогаш да не размислувам за она што го правам, дали тоа е паметно? 

Или само сум понесен од настаните, мотивите и размислувањата на другите?

Господи Исусе Христе, Ти ветувам дека почесто ќе сопирам во твоја близина...