Со кого ќе одиш...

 Со кого ќе одиш...

„Не лажете се: „Лошите зборови ги расипуваат добрите обичаи!” ( 1. Кор. 15:33 ).

Оваа изрека на апостол Павле, толку често повторувана, стана речиси поговорка, а многумина го заборавија нејзиното потекло. Веќе во Стариот завет ја наоѓаме истата идеја во параболата за Соломон: „Кој се состанува со мудри, мудар ќе биде; а кој другарува со безумни, глупав ќе биде“ ( Изреки 13:21 ).

Не е секогаш на нас да го избереме општеството во кое се движиме. Понекогаш животот нè зближува со луѓе против наша волја и, како Лот, ние сме мачени од глетката на недостојни дела. Што да се прави кога животните околности ги ставаат младите во заедница на лоши пријатели? Еден млад човек мора да избегнува не само разврат, туку и несериозност. Во светот честопати сите поими и ставови се толку лажни што младите луѓе, неволно покорувајќи им се, незабележани дури и самите себеси, постепено ги издаваат своите високи идеали, своите благородни стремежи. Таа престанува да биде огорчена на злото и повеќе не се поклонува на добрината толку жестоко како порано.

Лошото општество може да се нарече и лоши книги, од кои, за жал, има толку многу во нашево време. Се чини дека се обидуваат да го обојат злото во најатрактивните бои и, навикнувајќи ја имагинацијата на сè лошо, ја сквернават примитивната свежина на младешкиот ум.

Постои уште едно лошо општество кое нè прогонува дури и во осаменост: тоа е општеството на зли помисли со кои нè искушува духот на злото, како што го искушуваше Христос во пустината. Го мразам овој внатрешен глас, се плашам од него и не можам да се ослободам од него, со сета сила го избркам од себе, но тој постојано се враќа.

Боже, Ти кој го победи сатаната, избави ме и мене од злото! Заштити ме со Твојата љубов, зацврсти ме со Твојата сила, порази и уништи ја сета нечистотија на мојата душа со Твојата победа!

Од дневникот на еден православен свештеник