Како може да поминат илјада години како еден ден

  Како може да поминат илјада години како еден ден

Псалм 89 е најстариот псалм за кој се вели дека го напишал самиот Мојсеј. Во него, меѓу другото, се вели: „Илјада години се пред твоите очи, Господи, како вчера што помина и како стража во ноќта“. Овие зборови збунија еден монах додека Бог на чудесен начин не му го покажа доказот за Својата вечност. Бидејќи , илјада години во Неговите очи се толку кратко време, како што нам ни се чини еден ден, и тоа  вчерашниот, што веќе помина.

Илјада години пред твоите очи, Господи, е како вчера... (Псалм 89)

Еден монах долго време живеел во голем манастир и постојано се прашувал: „Како може да поминат илјада години како еден ден? Можеби затоа што Рајот е толку убав и има толку големо блаженство што илјада години во него изгледаат како еден ден? Тој долго се молел на Богородица и рекол: „Богородице, моли се на Спасителот Христос, да ми открие како илјада години минуваат како еден ден. Зашто знам дека овие зборови на Светиот Дух се вистинити.” По три години, Бог му го покажа тоа.

Во една прилика, на крајот од полноќната богослужба, останал сам во црквата и почнал да и чита на Акатист на Богородица . Одеднаш птицата влетала во црквата и слетала директно на иконостасот. Никогаш во животот не видел толку убава птица. Таа блескаше во сите бои на виножитото, а нејзините очи го гледаа целото украсување на црквата. Секој нејзин пердув беше како скапоцен камен.

Монахот, гледајќи ја птицата, помислил: „Ах, само да можам да земам еден пердув! "

Тој тргна кон неа, но птицата прелета до средината на црквата. Монахот тргна пак кон неа. Само што ја подаде раката да го земе пердувот, птицата излета на тремот.

И пак, штом речиси ја стави раката на неа, птицата повторно се издигна, но не високо, и излета од црквата во манастирскиот двор, и застана на оградата. Кога монахот истрча до оградата, птицата полета во шумата. Монахот ја прескокна боровата шума, повторувајќи: „Господи, помогни ми да ја фатам!“

И штом ја крена раката над птицата, таа полета на голема ливада. „Господи, помогни ми. Да можеше да и се земе барем еден пердув! Кога се упатил кон птицата среде ливадата, таа одлетала до една елка. Тогаш монахот извикал: „Господи, не бев достоен да и земам барем едно пердувче!“ И продолжи да ја гледа птицата. ,,Господе , колку е тоа убава птица! Никогаш не сум видел толку убава птица!“

И тогаш птицата одеднаш почна да пее песна што никогаш не ја слушнал на земјата. Тоа беше ангел во форма на птица, но монахот не го знаеше тоа; и така стоел и ја гледал птицата, и таа му пеела 355 години.

Мислејќи дека поминал само еден час, монахот за тоа време не остарел, ниту се изморил, огладнал или ожеднал и никој не го забележал.

Тогаш птицата одлета, а монахот, гледајќи ги клучевите од црквата во рацете, се сети: „Ох, тешко мене, храмот остана отворен, ќе одам да го заклучам.“ Дојде во манастирот со клучевите. на црквата, но не го препознаа неговиот манастир, изгледаше поинаку, а ќелиите беа различни.

Си помисли: „Или полудев, или ова не е наш манастир“. Знаејќи дека отсуствува нешто повеќе од еден час, монахот отишол кај стражарот со клучевите во рацете. Стражарот, гледајќи го старецот со бела брада со блескаво лице, му рече:

- Благослови, татко! Што те носи овде кај нас?

- Дете, ќе ја заклучам црквата.

- Од каде си?

- Од тука, од манастирот.

- Каде беше?

- Овде, во близина.

- Татко, но ти не си еден од нашите.

- Не ме знаеш, синко, јас сум црковник и одам ја заклучам црквата!

- Чекај, оче, да пријавам кај игуменот.

Но, игуменот сонувал во сон во кој го добил следното откровение, глас кој се појавил трипати: „Отворете ги портите на манастирот, нека влезе гулабот Господов!

- Оче, дојде еден старец, со сјајно лице, и рече дека сака да ја заклучи црквата, бидејќи е црковник.

- Отвори му, синко, бидејќи ова е голема тајна! Дојди со него кај мене.

Кога стигнале до игуменот, тој го прашал старецот:

- Отец, дали ме познаваш?

- Не.

- Дали го познаваш манастирот?

- Не го познавам повеќе. Ја знам црквата, но веќе како да не е таа. Беше покриена поинаку.

- Но, каде бевте досега, Отец?

- Бев овде во шумата.

Игуменот нареди да заѕвони камбаната и да се собере целата обител, која броеше околу 300 монаси. Потоа го однел овој монах до средината на црквата, го оставил пред иконостасот, за да го видат сите монаси и го прашал:

- Отец, од сите овие монаси, познаваш ли некој?

- Христос е жив, не познавам никого! Тој одговори.

- Го познавате ли овој монах? Игуменот ги праша монасите.

„Не го знаеме“, одговориле сите.

- Отец, ако кажеш дека си заминал пред еден час, кој бил игумен кога си заминал? Го праша старецот.

- Авва Иларион.

- Кој беше црковниот?

- Авва Амвросиј.

- Кој беше економистот?

- Авва Киријак.

- Кој беше благајникот?

- авва Геронтиј.

Тогаш игуменот рече:

- Се открива голема тајна меѓу нас. Нека дојде монахот одговорен за архивата. А тој му рекол: Оди и донеси ја архивата на манастирот овде, неколку стотини години наназад, и тражи кога бил овој ред на монаси. Бараше 50 години назад, 100 години, бараше 200 години, 300 години и не го најдоа. И бараа 355 години наназад и најдоа некои списи изедени од молци, стари и заборавени во таванот на манастирот. Кога почнале да читаат, почнале да ги наоѓаат.

- Отец, но кога замина?

- Би требало да биде околу еден час или нешто повеќе.

- Отец, но за што се молеше на Господа?

- Одамна се молам и ја читам молитвата до Богородица да ми покаже Спасителот што вели во Псалтирот: Илјада години пред твоите очи, Господи, е како вчера ден што помина!

- Отец, еве Пресветиот и Себлагиот Бог ги удостои твоите молитви. Не сакаше да веруваш, но сега ќе веруваш, сакаше да се увериш. Старецот заплака. Игуменот му одговори:

- Погледни, Отец, затоа што Господ ти покажа чудо, за кое со вера се молеше. Ако 355 години ви изгледаа како еден час, дали сега верувате дека илјада години пред Господ се како еден ден?

- Верувам, Отец!

Тогаш игуменот нареди еден свештеник брзо да ја облече неговата одежда, да ги донесе Светите Тајни и да го причести Старецот пред сите.

Старецот ги примил Светите Тајни и рекол:

-Отци, извинете, бидејќи ми се случи големо чудо. Лицето му светна како сонце. Тој побара од сите прошка и се упокои во црквата.

Преподобен Клеопа Илие