Слово на денот Светите маченички Вера,Надеж,Љубов и мајка им Софија - Свештеномаченик Даниил Сисоев

 Слово на денот Светите маченички Вера,Надеж,Љубов и мајка им Софија - Свештеномаченик Даниил Сисоев 

Во името на Отецот и Синот и Светиот Дух!

На сите ви го честитам денот на сеќавањето на Светите маченички Вера, Надежда, Љубов и нивната мајка Софија! Тие страдале во Рим во II век. Најстарата ќерка Вера имаше дванаесет години, Надежда имаше девет, а најмладата Љубов имаше седум години. Тие биле именувани од нивната мајка Софија по христијанските доблести. Тие храбро го исповедаа Христа пред мачители и тирани и покажаа дека тие се вистинските Христови страдалници, победници на смртта. Маченик не е оној кој е мачен, туку оној кој сведочи за Бога, освојувајќи го светот со Христовото слово. Христос е единствениот вистински пат до Небесниот Отец. Знаеме дека вештерството, магијата, волшебството, исламот, будизмот, јудаизмот се сите зли патишта кои не водат до Бога.

Има само еден и единствен пат на нашиот Господ Исус Христос, кој ги спасува луѓето: „и во никој друг нема спасение; зашто под небото нема друго име дадено на луѓето, со кое би можеле да се спасиме“ (Дела 4:11 -12 ).

Носителите на трите имиња на доблести влегоа во Рајот.  Софија го носеше името „Мудрост“, бидејќи им даде достојни имиња на своите ќерки. Целиот пат на спасението лежи во овие имиња. Ајде да погледнеме подетално и да размислиме за овие свети имиња. Светата Вера е слика на таа голема доблест со која започнува христијанството и без која Христовата љубов е невозможна. Луѓето никогаш нема да можат да љубат на Божји пат ако не ја познаваат православната вера. Првата работа со која почнуваме да се спасуваме е верата.

Без вера е невозможно да се угоди на Бога, како што вели апостол Павле: „А без вера не е можно да Му се угоди на Бога; бидејќи оние, кои доаѓаат при Бога, треба да веруваат оти Он постои и дека ги наградува оние, што Го бараат“ ( Евр. 11:6 ).

Навистина, како можеш да одиш кај Бог ако не веруваш дека Тој воопшто постои? Главната работа не е да се верува во нешто, туку да се верува во вистинскиот Бог. Кога човек вели дека верува во Бог, дефинитивно мора да се праша кој? Инаку, има премногу „богови“ кои шетаат по различни ќошиња и пукнатини на нашиот свет, сите со рогови и опашки и ги водат луѓето на погрешно место. Сега го гледате Кришна со сино лице, сега злобниот Алах, сега Буда како ја уништува личноста на еден човек. Постојано треба да се справуваме со огромен број лажни „богови“ кои ги истребуваат и уништуваат луѓето.

Постои прекрасна книга од еден Индиец, Рабиндранат Махараџа, наречена „Смртта на гуру“, која опишува како еден брахман станал христијанин. Овој брахман беше посветен човек, тој не беше теоретски верник, тој се занимаваше со духовни практики на многу високо ниво, неговиот татко беше атман - тој целосно отиде во нирвана. За хинду, ова е идеал, врв на духовната пракса. Овој човек многупати ги посетил духовните светови, видел разни духовни суштества и ги запознал сите „богови“ на Индијците и голем број други пантеони. Тие навистина постојат (не парче дрво, не идол), туку духот што стои зад овој идол. Му покажаа замислена духовна убавина, имагинарна моќ, имагинарна сила и организираа разни концерти и настапи. Но, една работа го погоди - колку и да комуницирал со овие духовни суштества, меѓу нив не нашол ниту еден човекољубив и имал барем малку милост.

Како што рекол апостол Павле: „Зашто, иако само по име има богови, било на небото, било на земјата, како што има многу богови и многу господари; сепак ние имаме само еден Бог Отец, од Кого е сè, и ние сме во Него, и еден Господ Исус Христос, преку Кого е сè и ние сме“ ( 1. Кор. 8:5-6 ).

Навистина, има многу лажни „богови“ - зли духови, бунтовни ангели кои се преправаат дека се богови и сакаат да уништат човек со тоа што го измамуваат. Но, меѓу нив нема ниту една милосрдна и хумана личност. Верата е првото нешто што е потребно, но верата мора да биде разумна. Го познаваме Бога во Кого верувавме, го прифативме небесниот дух, најдовме вистинска вера, се поклонуваме на неделивата Троица, затоа што Таа нè спаси. Верата мора да биде православна, правилна, мора да знаеме од каде доаѓа Откровението Божјо. Не ни треба верата на луѓето, ни треба верата на Отецот, Синот и Светиот Дух. Потребна ни е чистата вера откриена од Светата Троица. И ништо друго не ни треба, ова ќе ни биде доволно. Затоа, јас и ти веруваме, како што веруваше Црквата, која ја прими оваа вера од Бога Отецот преку Исус Христос, Неговиот Син во Светиот Дух. Оваа вера ја пренеле апостолите, мачениците и сите светци.

Како да го одредиме ова? Оваа вера е содржана во Светото писмо и преданието на Црквата. Верата е она што го учеле сите светители. Три знаци: универзалност, вечност и сеприсутност го дефинираат светото Предание на Православната Црква, со чија помош можеме да го разбереме главниот извор на нашата вера - Светото Писмо.

Протестантите се во право дека целата вера е од Светото писмо, но грешат што се обидуваат да ја разберат без Црквата, а на крајот воопшто не ја разбираат. Тие грешат што не го разбираат Светото писмо. Постои и вера како доверба во Создателот, кој никогаш нема да ве изневери. Ова верување се постигнува експериментално.

Како што рекол апостол Павле: „ Но не само тоа, туку се фалиме и со маките, знаејќи, дека од маката се раѓа и трпението; од трпението, пак – искуство, а од искуството – надеж; надежта, пак, не посрамува, зашто љубовта Божја се излеа во нашите срца преку Духот Свети, Кој ни беше даден“ ( Рим. 5:3-5 ).

Верата е доверба во Бога, кој никогаш не пропаѓа, за разлика од луѓето. Божјиот збор им забранува на луѓето кои веруваат: „Така вели Господ: проклет да е оној човек, што се надева на човек и кој телото свое го смета за сила, и чие срце се клони од Господа“ ( Ерем. 17:5 ).

А довербата ја раѓа втората доблест, без која христијанството е невозможно, втората ќерка на Света Софија - Света Надеж. Невозможно е да се живее без надеж. Но, нашата надеж не е во луѓето, не во државата, туку во Оној кој никогаш не мами - во нашиот Господ и Бог и Спасител Исус Христос, Неговиот вечен и беспочетен Отец и Светиот животворен Дух. Нашата надеж во нив никогаш не пропаѓа.

Бог е секогаш со оние кои се надеваат на Него: „Блажени се сите, кои на Него се надеваат“ ( Пс. 2:12 ). Среќни се оние кои веруваат во Бога. Во параболите на Соломон се вели: „Името на Господа е цврста кула: ако во неа побегне праведник, во безопасност е“ ( Изр. 18:11 ). Црквата бара од нас да ја читаме Книгата на Псалмите секој ден, таа вели: „Кои се надеваат во Господа, тие се како гората Сион; кој живее во Ерусалим, нема да се поколеба, ќе живее вечно“ ( Пс. 124:1 ).

Ако имаме доверба во Бога, знаеме дека моќната Божја рака може да не извлече од секоја бездна. Оној кој се надева на Бога е секогаш непоколеблив, бидејќи непоколебливоста на Семоќниот Бог се влева во неговото срце. Оној кој има доверба во Бога почнува да сфаќа дека Божјата љубов нема да го остави. Од надежта доаѓа љубовта.

Третата ќерка на Света Софија е Света Љубов. Ова е најголемата доблест, јадрото на Евангелието, без кое јас и ти сме ништо.

Како што рекол апостол Павле: „ Да зборувам на сите човечки јазици, па дури и на ангелски, штом љубов немам, ќе бидам
бакар, што ѕвони, или кимвал, што ѕвечи; Да имам пророчки дар и да ги знам сите тајни, да ги имам сите знаења за сите работи, а и така силна вера, што и планини да преместувам, – ако љубов немам, ништо не сум; И да го раздадам целиот свој имот, да позволам телото да ми изгори, – штом љубов немам, ништо не ми користи; Љубовта е долготрпелива, полна со добрина, љубовта не завидува, љубовта не се превознесува, не се гордее; не прави што е непристојно, не бара свое, не се срди, не мисли зло; на неправда не се радува, а на вистина се радува; сè извинува, во сè верува, на сè се надева, сè претрпува; Љубовта никогаш не престанува, а другото, ако се пророштва, ќе престанат; ако се јазици – ќе замолкнат; ако се знаења – ќе исчезнат; Оти по нешто знаеме и по нешто пророкуваме“ ( 1. Кор. 13:1-9 ).

Светата љубов се раѓа од надежта. Љубовта не е секс, како што мислат многу луѓе, глупаво помешајќи го ехото со оригиналот. Вистинската Божја љубов не се раѓа од телото, туку од духот, од срцето и длабочините на човечката личност. Самиот човек не може да го роди тоа се раѓа кога Духот Божји ќе ги допре длабочините на човечката личност, а човекот се исполнува со Божествена љубов, која владее надвор од светот во тајната на Света Троица. Тоа е истата љубов што ги придвижува сите светла на Небото, кои нè создадоа, која го испрати Божјиот Син во светот да нè спаси од проклетството на смртта. Тоа е љубовта за која вреди да се живее, и кој не ја испробал Христовата љубов, залудно го живеел својот живот, а кој ја испробал Христовата љубов, нема од што да се плаши, освен опасноста да ја изгуби оваа љубов.

Апостол Павле вели чудесно: „Оти сигурно знам дека ни смртта, ни животот, ни ангелите, ни властите, ни силите, ни сегашнината, ни иднината; ни височината, ни длабочината, ниту, пак, некоја друга твар ќе може да нè оддели од љубовта Божја во Христа Исуса, нашиот Господ“ ( Рим. 8:38-39 ).

Љубовта Божја излеана во нашите срца не извлекува од самите длабочини на злото. Дури и ако некој што има доверба во Бог се сопне, Бог ќе го подигне. Само да се стреми кон Него, да Му верува, да се надева на Него, да Го сака.

Љубовта е доблест што ќе остане засекогаш. Светите маченички Светата вера и Светата надеж, секогаш ќе бидат на Рајот, но нема да има вера и надеж во вечноста. По крајот на светот нема да има повеќе верници: зошто да веруваш кога ќе видиш. Нема да има надежи: зошто да се надеваме кога надежта се оствари. Но, ќе има само вечна љубов на Отецот и Синот и Светиот Дух, во која сега влегуваат оние што го љубат Бога. Оној што го сака Бог може да направи се. Како што рекол Свети Августин : „Љуби го Бога и прави што сакаш“. Божјата љубов ќе те научи на сè. Да го следиме овој најубав, најсладок пат што го зацртала мудрата Софија, која го носи името на Самиот Христос, бидејќи името Софија е Мудрост Божја, ова е името на Самиот Христос. Да го следиме овој пат, а светите маченички Вера, Надеж, Љубов и нивната мајка Софија да нè укрепат на патот со своите молитви, надеж, вера и љубов, да нè опоменат со својата мудрост и да не водат во Царството Небесно, каде што само љубовта владее!

Господ да ве благослови!