Блажен е оној што се облекува во смирение, тој ќе добие неискажлива духовна убавина!

 Блажен е оној што се облекува во смирение, тој ќе добие неискажлива духовна убавина!

Господ слободно не спасува.  Нашиот труд го покажува нашиот избор.
Со нашиот труд да кажеме, ако Бог не нè сочува, нашите дела се ветар и оставаат празни.
Бог ни го простува секој грев, само ако искрено се покаеме.
Не постои грев што може да ја победи Божјата благодат.
Можеш ли да сметаш на Божјата милост?  Гревовите на најлошиот човек пред Божјата благодат се како „влажен песок“ во океанот;  нема грев што ја победува Божјата благодат.
Сега Бог преку Светото Писмо, проповедници, духовни отци повикува: Покајте се, зашто се приближи Царството Небесно (Мт. 3, 2), но, за жал, интелигентните ги оглувуваат Неговите Божествени заповеди со различни предговори!
Возвишеното смирение е моќна доблест, која го уништува злото од корен и ја неутрализира во совршена неактивност енергијата на примамливи замки.
Како што ништо не расте на добро изгазен пат, така и грешката не расте на добро изгазениот смирен ум.
Кога некој се бори против гревот со смирение и страв од Бога и духовна работа и со водство на искусен духовен човек, невозможно е Бог да дозволи да пропадне.
Кој ги пази Божествените заповеди, Бог го чува од секакво зло.
Кој го љуби Бога, жртвува сè, само за да го смири Бога.
Времето го поминуваме без жалење.  Кога ќе го напуштиме овој свет, ќе ја сфатиме штетата што ја направивме со тоа што го оставивме времето да ни се лизне…
Сакам Божјата милост да те засени и да ти даде соодветна сила да се соочиш со злобната себичност, ужасната почетна точка на сите зли движења на повеќекратното зло.
Не губи храброст за нова борба, отфрлајќи ја на тој начин секоја пресметка на кукавичлук и очај.
Мора постојано да ги обновуваме силите, да го обновуваме фронтот на отпорот, бидејќи и ѓаволот гори…
На борците им доликува храброст и херојство, бидејќи тие не се борат за привремени круни, кои венеат, туку за вечни и непропадливи!
Сите сме поддржани од Божјата милост и ако сме горди, Бог ја одзема Неговата благодат и стануваме полоши од другите.
Бидејќи отворено, или несомнено, имаме скриена гордост, сакајќи Бог да не исчисти од оваа смрдлива состојба, тој крева бури за да ја фрли сета кал, собрана со текот на времето главно од невнимателна душа…
Потребно е внимание од наша страна, да не се собираат нечистотии, за да не се потребни слични бури.
Со смирението е најкраткиот контакт со божественото;  а остатокот од душата е најистакната карактеристика на здравата душа.
Без вистинско смирение не се постигнува никакво добро.
Смирението е прекрасна доблест, која го мириса оној што ја има.
Кој има смирение, има и послушание, љубов, трпение и секоја добродетел.
Кога се лутиме, критикуваме или не послушаме, станува очигледно дека имаме соодветна гордост и себичност.
Како што напредуваме во смирението, така ќе се повлекуваат злата од раѓањето на себичноста.
Смирението е најмилосрдната доблест;  златна облека;  блажен е оној што го носи, тој ќе стекне неопислива духовна убавина.
Напротив, највалканите страсти се гордоста и себичноста.
Тој што има повеќе скромност е голем.
Демоните треперат и бегаат кога во сè ќе видат смирение, послушност и љубов.
На духот на тагата му е потребна самоутеха, за да ги надмине очајните идеи на злите.
Кога слушаш што претрпува злиот дух на тагата, никогаш нема да можеш да ја видиш радоста на надежта.
На сите духовни потраги треба да им претходи смирението…, но и смирението мора да му се даде на човекот од Бога.

Старец Ефрем Филотејски и Аризонски