Молитвата ја открива волјата Божја

 Молитвата ја открива волјата Божја

Молитвата во нејзините најблагородни облици е изведба пред Бога, лице в лице.  Тоа е поврзано со екстремниот интензитет на целото наше постоење.
Преку молитвата, недостатокот на природни дарови можеме да го надоместиме со натприродни, а празнините во сферата на разумното знаење можеме да ги пополниме со највисоката форма на спознание за Битието.
Издигнувајќи се над нивото на евидентна мисла, таа го потврдува човекот во директната теорија на Божествените вистини.
Молитвата треба да е со нас во сите околности од нашиот живот.  Ние, на пример, не можеме да знаеме што е во срцето на некој друг, па не знаеме што да правиме или да кажеме во двата случаи.
Молејќи се на Бога, барајќи опомена од Сезнајниот, во молитвата го добиваме навестувањето што ни е потребно.
Животот е бескрајно разновиден.  За секој човек се предлага посебна патека.  Можеме во нашите умови да правиме различни планови за иднината, но во нивното остварување, животот, како целина, така и во секој наш поединечен чин или момент, е единствен.
Од оваа ништожност и неповторлива, минатото на многумина им се појавува како судбина што некој им ја напишал, како судбина.
Но, ние Христијаните бевме ослободени од овој кошмар.  Со вера и искуство знаеме дека сме слободни да избираме.  Ова, сепак, е малку.  Тоа што сме слободни во изборот не значи дека сме и мудри и вистинити.
Сите сфаќаме дека освен ако не поседуваме сезнаење, не можеме да донесеме здрав суд за крајното значење на овој збор.
Кога во животот треба да се одлучиме за чекор, за каква било промена, суштинска, па дури и надворешно безначајна, тогаш ниту една човечка пресметка, ниту една логика не ни помага да одлучиме за ова прашање;  не ни дозволува да предвидиме во кој случај резултатот од нашата акција ќе биде добар, а во кој злонамерен.
Меѓутоа, ако во посовршена форма само луѓето кои поседуваат пророчки вид и слух како пријатели Божји можат да ја спознаат Божјата волја преку молитва, тогаш секој од нас мора да го бара решението за секое прашање преку молитва.  Нека ова е на почетокот нејасно, збунето, далечно.
Меѓутоа, ако постојано прибегнуваме кон Бога, нашето срце ќе го знае овој начин и ќе Го фали Господа од големата радост што се раѓа од ова знаење.
Кога човек првпат доаѓа на молитва, тоа го шокира, и на некој начин го здробува и исцрпува.  Влегувањето во светот на Божествената вечност, или, инаку, ова раѓање на Гора, е поврзано со страдање:
„Страдавме и имаме дух на спасение…“ (Ис. 26:18).

Дојди, вистинска светлино.
Дојди, живот  вечен.
Дојди, скриена тајно.
Дојди, недостапна природо.
Дојди, неискажливо богатство.
Дојди, бескраен ден.
Дојди, невидливо сонце.
Дојди, моќ на слабите.
Дојди, неисцрпна радост.
Дојди, непогрешлива надеж.
Дојди Воскресение на мртвите.
Дојди, Вистински двигателу на сè.
Дојди, тој што е скриен од сè.
Ти, скриен, како сеопфатен
и сеприсутен.
Дојди, семоќно Име.
Дојди Ти ​​кој си над небесата.
Дојди, кого душата ми го засака.
Дојди, молитва родена во нас.
Дојди наша радост и слава.
Дојди и живеј меѓу нас, благословен Цару
и Господи, и всели се во нас трајно
и неделиво и во текот на нашиот живот
и по нашето заминување,
како што и ние живееме во Тебе
и заедно царуваме со Тебе, Боже,
Ќе бидеш над сите.

Свети Софрониј Сахаров