Малодушност и самоубиство - најлоши гревови, од кои мора да бегаме. - 6 дел и последен дел од духовното учење на Старец Клеопа за гревовите

 Малодушност и самоубиство - најлоши гревови, од кои мора да бегаме. - 5 дел и последен дел од духовното учење на Старец Клеопа за гревовите.

Во единаесеттиот чекор има надеж колку и пајакова мрежа. Трошка надеж. Ако дојде сатанскиот меч и го пресече и оваа, тој бега или ќе се обеси, или ќе се удави, затоа што Бог повеќе нема да му прости.
Единаесеттиот чекор на гревот е безнадежноста. Ова е уште поопасно. Човек во единаесетта фаза, што вели кога ќе види дека веќе не може да се запре од пијанство, од прељуба, од телесни гревови, од пцовки, од крадење, од пушење, од други пороци и паѓа во очај, зошто да запреш? - „Бог нема да ми прости ако веќе не можам да престанам да грешам!
Тука е најголемата замка. Да се ​​каже: „Ништо полошо и посилно од очајот!“. Затоа на свештеникот му се вели: „Сети се, о душо, свештено, со овие три чекори треба да се обидеш да вратиш посилни души: од навика, од очај и од безнадежност“. Очајот е покрај смртта“.
Човек паѓа во очај и вели: „Господ повеќе нема да ми прости, ако веќе не можам да престанам да грешам!“ Гледа дека, сакал или не, оди во грев и паѓа во очај. Свети Ефрем Сирин вели: „О, злоба на сатаната! Кога виде човек навикнат на грев, отсега води војна со палосот на очајот!“ За да го отсече од надежта во Бога.
Пресечете ја со меч надежта за спасение: „Господ веќе не ти простува, човеку! Зар не гледаш дека повеќе не можеш да оставиш го пушење, пцовките, пијанство, блуд, крадење, лажење, злоба, завист, лукавство, сеќавање на злото или желба за одмазда, нели? не можеш да ги спречиш? Господ веќе не ти простува!“

Удри се со палосот на очајот, кој е најголемиот грев, односно очајот од Божјата благодат, што е грев против Светиот Дух. Ова се случува на единаесеттиот чекор на гревот.

Дванаесеттиот чекор на грев е самоубиството. Во дванаесеттиот чекор се случува она што се случи со Јуда и Каин. Каин, кога паднал во очај, рекол: „Мојот грев е поголем од прошката!“. Наместо да бара од Бога прошка, тој почнал да се фали: „Каин, каде е твојот брат Авел?“. – Но што, јас го чував брат ми? Наместо да каже „Боже, згрешив!“, тој почна да се расправа.

А Јуда, кога стигна до дванаесеттиот чекор, што направи? А Јуда кога виде дека Исус е осуден на смрт, совеста го укори, падна во очај и, носејќи го среброто, го фрли во црквата и отиде и се обеси.

Лошиот човек, ако секогаш лежи во своите гревови, извесно време висината на неговите зла го наведува да се самоубие, да си го одземе животот, бидејќи повеќе не може да го поднесе прекорот на својата совест. Вака вели Пророкот Давид: „Во прекор, си го казнил човекот за неговите престапи и му ја разреди душата како пајак“. Пајакот покажува безнадежност.

Во единаесеттиот чекор има надеж колку и пајакова мрежа. Трошка надеж. Ако дојде сатанскиот меч и го пресече и оваа, тој бега или ќе се обеси, или ќе се удави, затоа што Бог повеќе нема да му прости. Значи, дванаесеттиот чекор е самоубиство, така вели Апостол Павле: Платата за гревот е смртта.

Старец Клеопа Илие