Да Му благодариме на Бога не само кога ни дава, туку и кога не ни дава...

 

Да Му благодариме на Бога не само кога ни дава, туку и кога не ни дава

 Молитвата е големо добро, ако се работи со добра пресметка;  ако Му благодариме на Бога не само кога ни дава, туку и кога не ни го дава она што го бараме од Него, бидејќи ги прави и двете за наша корист.

 Значи, дури и кога не земаме, ние всушност земаме со тоа што не го земаме она што не ни користи.  Гледате, има случаи кога неисполнувањето на нашето барање е покорисно.  И тогаш успехот е она што го сметаме за неуспех.

 Затоа, да не бидеме тажни кога Бог бавно ја слуша нашата молитва.  Да не го губиме трпението.  Дали можеби и пред да побараме нешто, Семоќниот не може да ни го даде?  Може, се разбира, но очекува некоја причина од нас да ни помогне праведно.

 Затоа да Му дадеме шанса со молитва и да чекаме со вера, со надеж, со доверба во Неговата сезнаење и милост.  Дали ни го даде тоа што го баравме?  Да Му се заблагодариме.  Не ни го даде?  Повторно да Му заблагодариме, бидејќи не знаеме, како што Тој знае, што е добро за нас.

 Да имаме на ум и дека Бог често не одбива, туку само го одложува исполнувањето на некои наши барања.  И зошто доцни?  Затоа што, користејќи ја нашата сопствена упорност во барањето како средство, Тој сака да нè привлече и да не држи со Него.

 А љубениот татко, на крајот на краиштата, кога детето ќе побара нешто од него, често одбива да му го даде, не затоа што не сака, туку затоа што на тој начин детето останува блиску до него.

 Со еден збор, ефективноста на нашата молитва зависи од:

 - прво, од тоа дали сме достојни да го добиеме тоа што го бараме;

 второ, од тоа дали се молиме според волјата Божја;

 трето, од тоа дали се молиме непрекинато;

 четврто, од тоа дали за сè се обраќаме кон Бога;  петто, дали го бараме она што ни е корисно?

 А праведниците кои допрва треба да се изјаснат пред Господа, нема да бидат слушнати ако не се.  Кој бил поправеден од Павле?  А сепак, бидејќи побарал нешто што нема да му користи, не бил слушнат.

 „Три пати го молев Господа за тоа“, пишува тој, „и Неговиот одговор беше: „Доста ти е мојата милост“ (2. Кор. 12:8-9).  Но, зарем Мојсеј исто така не бил праведен?  Па, и тој не слушаше.  „Доста е!“, му рекол Бог (5 Мојс. 3, 26), кога побарал да влезе во ветената земја.

 Освен тоа, има уште нешто што ја прави бескорисна нашата молитва, а тоа е непокајанието.  Се молиме додека истрајуваме во гревот.

 Така правеле Евреите, затоа Бог му рекол на пророкот Еремија: „Немој да се молиш за овој народ!  Зарем не гледаш што прават?'  ( Ерем. 7:16-17 ).  Не се одвратиле, вели тој, од непочитувањето.  Дали се молите и за мене?  Не можам да те слушам!

 Кога, пак, бараме нешто зло против нашите непријатели, Бог не само што не го извршува, туку и се лути.  Затоа што молитвата е лек.  И ако не знаеме како да го користиме лекот, никогаш нема да имаме корист од неговата моќ.

 Колку е големо доброто на постојаната молитва дознаваме од Хананејка од Евангелието, кој не престанал да плаче: „Помилуј ме, Господи!“ (Мт. 15,22).  И така, она што Христос им го одрекол на своите Апостоли, на своите ученици, таа го постигнала со своето трпение.

 Бог, гледате, претпочита за нашите работи ние самите, кои исто така сме одговорни, да се молиме пред Него, отколку другите да се залагаат за Него во наше име.

 Кога ни требаат луѓе, ни требаат и пари за трошење и совесно додворување и трчање.  Затоа што владетелите на овој свет не само што лесно не ни го даваат она што го бараме од нив, туку обично не ни кажуваат.

 Прво мора да им пристапиме на луѓето кои им се блиски - слуги, секретари, службеници итн.  – и бакнувајте ги, молете им се, подарувајте им.  Така ќе обезбедиме нивно посредување кај надлежните службени лица, за решавање на секој наш случај.

 Бог, од друга страна, не сака посредници.  Не ни треба други да се застапуваат за Него за нас.  Тој претпочита ние да се молиме пред Него.  Тој ни должи услуга, всушност, кога го бараме она што ни треба.

 Само Тој должи благодат кога Го бараме, само Он го дава она што ние не Му го позајмивме.  А ако види дека истрајуваме во молитвата со вера и одлучност, плаќа без да бара ништо за возврат.

 Меѓутоа, ако види дека ние се молиме и бараме нешто што не ни го треба, го одложува давањето, не затоа што нè презира или не гнаси, туку затоа што, како што реков, со ова доцнење не држи блиску до себе.

  Свети Јован Златоуст