За гревот на гнасниот јазик...

 За гревот на гнасниот јазик.

Според планот на Создателот, на човекот му е даден збор, пред сè, да се моли на својот Небесен родител, да комуницира со луѓето врз основа на љубов и мир, како и да ги реализира своите творечки таленти. Човекот кој зборува нечист јазик го користи овој посебен дар за да ја манифестира својата внатрешна нечистотија, истурајќи ја нечистотијата од себе преку јазикот. Со ова го сквернави ликот Божји во себе.

Поради оваа причина, Светото Писмо го именува и пцуењето заедно со други тешки гревови: „И сега отфрли сè:  гневот, лутината, злобата, клевета, срамните зборови во устата своја“ (Кол. 3:8). Светите апостоли со зборови ги изговараат гревовите што ги прават луѓето: „Јазикот е оган,свет полн со неправда,јазикот се наоѓа во таква положба меѓу нашите органи, што го осквернува целото тело и го пали времето на нашиот живот, воспалувајќи се сам од пеколот“ (Јаков 3; 5,6); „Никаков  расипан збор да не излегува од твојата уста“ (Ефес. 4:29).

За овој грев со болка зборува Свети Јован Кронштатски: „Што меѓу нас е помалку почитувано од збор? Што е попроменливо кај нас од збор? Што фрламе како нечистотија секоја минута ако не зборот? - О, ние сме проколнати луѓе! Со какво богатство се справуваме толку безгрижно! Не се сеќаваме дека со зборот што доаѓа од верно и љубезно срце, можеме да создадеме чуда на животот за нашите души и за душите на другите, на пример, во молитва, за време на божествената служба, во проповедите, за време на празнувањето. на светите тајни! Христијани! Негувајте го секој збор, бидете внимателни на секој збор; биди цврсти во зборот; доверба во словото Божјо и во словото на Светите луѓе, како во словото на животот. Запомнете дека зборот е почеток на животот“. Мора да се потсетиме на големата важност на зборовите. Кога еднаш ќе се каже, тој повеќе не исчезнува, туку оди во бескрајното сеќавање на Бога и ќе ни биде претставено на Судот.

Свештеник Атанасиј Гумеров