...оваа хартија што ми беше закачена на грбот, сега ја гледам закачена на твојот епитрахил...

 Ќе ви кажам за ситуација бидејќи такви ситуации се памтат. Слушнав и од еден драг пријател монах, кој сам го доживеал, така што гарантирано и е реално и од наше време е .

Отишол во болница и таму сретнал пријател свештеник кој бил многу тажен.

Тој му вели:

- Отец, што се случува?

- Па, … имам овде еден млад човек кој го доаѓа долги години во црквата, моето духовно чедо, кое е на последното место - ова не е тажно, очекувано е, сите ќе дојдеме до оваа ситуација,во одреден момент, - и тажно е што во оваа последна фаза од својот живот и гледа демони и Ангели.

Кога некој ќе дојде до крајот на животот, бидејќи превезот паѓа, така да се каже, го гледа духовниот свет и гледа се, во зависност од животот што го водел, или Ангели кои доаѓаат да ја примат неговата душа, или демони. Така што гледањето демони не беше воопшто добра работа.

Тие отидоа заедно да го видат и го прашаа:

- Што гледаш?

- Тој вели, до мене гледам некои црни дивјаци, кои сакаат да ме грабнат и веќе ми се смеат, бидејќи гледаат нешто закачено за мојот грб, хартија, читаат и се смеат.

Има и Ангели, вели, но не се осмелуваат да влезат во собата и многу вознемирени стојат на вратата.

Тогаш Бог го просветли свештеникот и рече:

- Можеш ли да им кажеш на Ангелите да прочитаат што пишува на хартијата закачена на твојот грб? Се чинеше дека малку се изгуби…потона, изгуби контакт со околината и нешто промрморе.

По некое време се врати и рече:

- Отец, ми кажаа што пишува. Тоа е грев што го направив во младоста и се срамев да го признаам, а потоа го заборавив. Тежок телесен грев.

Свештеникот рече сите да излезат за го каже гревот. 

 Навистина, човекот го исповеда гревот и веднаш се смири, се се смени.

Го прашуваат : - Што гледаш сега?

Тој вели: демоните заминаа ржејќи, многу лути затоа што го исповедав гревот, а  Ангелите влегоа многу среќни. И оваа хартија што ми беше закачена на грбот, сега ја гледам закачена на твојот епитрахил.

Дали разбирате што значи губење на ѓаволските права? Со исповедувањето на гревот тие се скршени. Човекот направил грев и демоните биле подготвени да го фатат. Еве како се обврзуваме! Затоа не ги оставајте неисповеданите гревови за подоцна.

Можеби нема да се сеќавате на тоа, може да ги заборавите. И што ќе кажете „се срамам да го исповедам гревот? Свети Јован Златоуст вели дека овој срам му припаѓа на ѓаволот. Срамота е кога одиш да направиш грев, а не кога треба да го откриеш и да се ослободиш од него.

Архимандрит Сава Светогорец