Дали душата има лице?...

 

Дали душата има лице?

Секој човек е единствена и неповторлива личност. Создаден е од големата добрина на Светиот Бог според Неговиот лик и подобие.

Според промислата на Семудриот Бог, секоја душа е обдарена со благодатта на Светиот Дух со различни таленти и дарови, кои се разликуваат од душа до душа.

Ниту една душа апсолутно не наликува на другата Сите луѓе ги имаат истите основни карактеристики на Божествениот лик, но секоја душа има и свои предности и дарови, кои Господ им ги дал на душите и телата на луѓето.

Секој човек, бидејќи е удостоен од Бога со слобода и автономија, ќе работи со своја слободна волја, за да ги искористи овие таленти, односно средствата на сопствената душа.

Кога целосно ќе ги искористи, тогаш човекот станува целосна личност. На костурот на својата духовна градба тој ја додава сопствената трудољубивост и го разубавува домот на својата душа и го комплетира со многу елементи, кои произлегуваат од искористувањето на талентите и благодатта на Светиот Дух.

Но, дали душата има лице? Душата има лице!... А убавината на нејзиното неповторливо лице зависи од борбата на човекот да наликува на убавината Христова.

Неискажлива и неискажлива е убавината на Божјото Слово и убавината на мудроста и обликот Божји онаму каде што постои според Неговиот лик. Блажени се оние кои сакаа да ја земат предвид оваа убавина од која се разубавува и сопствената душа. Затоа Светиот Псалмист моли: Господи, по волјата Твоја, дај ѝ сила на мојата убавина (Пс. 29, 8).

Свети Макариј Велики прашува: Дали душата има лице? а тој самиот одговара: Има лице што личи на Ангел.

При заедничкото Воскресение на телата, душата, која е бесмртна, ќе го добие своето нераспадливо тело. И ако душата го зачува својот лик непрекинато и го постигне сличноста на Божеството, колку што ѝ било секогаш можно, се разбира, со зајакнувањето на Божествената благодат, тогаш и нејзиното тело ќе биде проѕирно и светло, а лицето на душата ќе заблеска и таа ќе ја прими светлината на Света Троица според капацитетот и чистотата што ги стекнала во својот земен живот.

Ако душата, со милоста Божја, го постигне своето Воскресение и ја достигне убавината што Бог ја намислил за неа, таа ќе учествува во вечната слава Божја. Притоа, Светиот Бог нема да го овековечи и уништи телото врзано за душата, бидејќи телото ѝ се покоруваше на душата, а Храмот на телото остана чист.

Новото бесмртно тело ќе биде вечната, ненаправена, небесна облека на душата.

Таму, во Небесното Царство, ќе ги познаеме и сите Светии, како што ги прикажува нашата Црква овде. Сите ние што сме достојни за небесно блаженство ќе се најдеме таму, секој со своја личност и свој облик, во посебна осаменост и одмор, за непрестајно и ангелски да го славиме Името на Отецот и Синот и Светиот Духот на Кого треба да му биде сета слава, чест и поклонување низ вековите. 

Амин

Монах Маркелос Каракалинос