Христос е единствената сигурност...

 

Христос е единствената сигурност

Христос чекорел по бурното море и им пришол на помош на своите ученици, кои биле тешко испитани од разбеснетите бранови. И Петар побарал да оди по брановите и делумно успеал.

Но, кога вниманието му го одвлече бурата која беснее околу него, неговото тело наеднаш станало „тешко“ и почнало да тоне. Потоа во мака извика кон Христа и Тој го спаси (недела 9-ти Матеј).

Нашиот свет стана диво море. Пораките насекаде се застрашувачки. Војни, немири, болести, катастрофи. Наместо мирна, оптимистичка, надежна, слободна иднина, ние сме опкружени, секој ден се повеќе, со обиди за манипулација, неслобода, транзиција кон нови невидени облици на тоталитаризам.

Христос зборува за „војни, а вие слушате за војни“. Предвидува природни катастрофи. „Има глад и помор и земјотреси на места. Но, тоа не охрабрува. „Не шушкајте“. Не се само брановите и невремето околу нас. Тоа е и Христос на брановите. Тој брза кон нашето спасение. „Бидете храбри“, вели тој, „не плашете се“. Дали го гледаме? Дали го препознаваме? Дали му веруваме?

Не само светот воопшто, туку и нашата душа понекогаш е бурно море. Од нашите лични проблеми. Од нарушените односи меѓу нас. Од бескрајна сиромаштија и болести. Од војната на нашите страсти. Превирањата за жал се норма во нашите животи. Миговите на мир се само мали светли исклучоци. Нашата душа е потресена. Не се разликува од „море што се тркала“. Каде е Христос?

Христос е присутен, но прашање е дали го имаме во нашето видно поле. Ако сме му дале пристап до нашите животи. Ако го препознаеме. Христос е непоколеблива потпора, единствениот темел на нашиот живот. Зашто никој друг не може да биде основа или темел туку само Исус Христос (I Кор. 3, 10). Светот изгледа како пирамида, на чиј врв се моќните кои доминираат со сите останати. Но Христос, според Свети Софрониј, е врв на превртена пирамида, која не доминира, туку тежи и ги оддржува сите безбедно. „Не дозволувајте вашите срца да се вознемируваат“, нѐ поттикнува Христос, „не плашете се. Вие верувате во Бога и верувате во мене“ (Јн. 14, 1. 27).

Значи, прашањето е каде е насочено нашето внимание. Дали гледаме кон Христос или ги гледаме само брановите и бурите околу нас? Дали нашиот живот се заснова на Христовиот темел? Дали мислиме дека можеме безбедно да се потпреме на тоа? Да го зголемиме односот на доверба во неговата личност.

Да ја изградиме нашата куќа „на камен-темелникот на неговите заповеди“. Заповедите Христови се непоколеблива основа. Почитувањето на нив ја прави нашата душа „Божја градба“. Колку и да удараат бранови по неа, не ја соборуваат.

„Зашто беше основана на карпа... А карпата е Христос“ (Лк. 6, 48. 1. Кор. 10, 4).

Имајте благословена недела!

Отец Димитриј Бока