Што е вистинска љубов?...

 

Што е вистинска љубов?

Според мене има три вида на љубов: телесна љубов, полна со духовни микроорганизми, световна љубов која е привидна, формална, лицемерна, без длабочина и духовна љубов, која е вистинска, чиста, скапа љубов. Оваа љубов е бесмртна!

Имајте го вашиот ум секогаш кон Бога. Кажи ја молитвата, разговарај со Бога. Кога човекот ја работи оваа работа, најпрвин ја чувствува малку Божјата љубов, а подоцна, како што продолжува, се повеќе ја чувствува.

Неговиот ум сега е насочен кон Бога и ништо земно и суетно не го придвижува. Во неговото срце се разгорува љубовта кон Бога, таа се исполнува и тој повеќе не сака да размислува за ништо друго освен за Бог.

Тој е рамнодушен кон сите нешта на светот и секогаш мисли на Отецот Небесен. Видете, оние кои се занимаваат со пронајдоци се апсорбирани од науката. Но, каде е нашата сопствена апсорпција од Христос?

Кога ќе се разгори духовната љубов, целата града гори. Целиот граден кош станува пламен. Човекот го гори големиот сладок пламен на Божјата љубов, лета, љуби со вистинска, мајчинска љубов.

Овој внатрешен пламен, кој Самиот Христос го разгорува со Својата љубов, го загрева телото многу повеќе од разумниот оган и има моќ да го изгори секое ѓубре, секоја зла помисла како и секоја зла желба и грда слика. Тогаш и душата чувствува Божествени задоволства кои не можат да се споредат со ниту едно друго задоволство!

Какво големо зло е што повеќето луѓе не сакаат да ја дадат нашата љубов на Христа, туку да ја трошат на земни, евтини и суетни работи! Животот од дури илјада години, и илјадниците срца што некој може да има, не е доволен за да му ги даде на Христа за големата љубов што ни ја покажа и продолжува да ни ја покажува: тој ни простува, нè трпи и ги чисти нашите валкани души со Својата Божествена крв.

Никој не може да сфати колку Бог ги сака луѓето! Неговата љубов не може да се спореди со ништо! Тоа нема граници! Тоа е толку големо што, ако човек почувствува и најмало нешто од оваа љубов, неговото глинено срце не може да го поднесе, бидејќи тоа е глина.

Кога некој го дава своето срце на Бога, тој сака сè не само сите луѓе. Но, и птиците и дрвјата, дури и змиите.

Ако човекот духовно се опие од небесното вино, неговиот живот овде на земјата станува маченички, но на добар начин. Тој е бескорисен за светот, рамнодушен кон сè земно и сè го смета за „кучиња“.

Небесното пијанство е добро, но човек мора секогаш да биде таму, во бескрајното буре, небесното. Ви посакувам да ја пронајдете небесната Божествена канила и да пиете и да се опиете од небесното вино!

ЉУБОВ КОН СОСЕДОТ

„Секој си го бара своето, но она на другиот“, вели апостол Павле. Целата основа на духовниот живот овде е: да се заборавам себеси во добра смисла и да мислам на другиот, да учествувам во болката, во тешкотијата на другиот. Не да гледам како да избегам од тешкотијата, туку како да му помогнам на другиот, како да му дадеш одмор.

Оние кои имаат световна љубов се расправаат за тоа кој ќе добие повеќе љубов за себе. Но, оние кои имаат духовна, вистинска љубов се расправаат за тоа кој треба да му даде повеќе љубов на другиот.

Сакаат без да размислуваат дали другите ги сакаат или не, ниту пак бараат од другите да ги сакаат. Тие секогаш сакаат да даваат и да бидат дадени, без да сакаат да им се даде и да им биде дадено. Овие луѓе се сакани од сите, но најмногу од Бога, со Кого се поврзани.

Во болка лежи повеќе љубов од нормалното. Затоа што кога ќе повредиш некој друг, го сакаш малку повеќе.

Љубов со болка е да го држиш во раце братот кој има демон и демонот да си замине. Затоа што  духовната љубов со болка, им дава Божествена утеха на Божјите созданија, ги задушува демоните, ги ослободува душите и ги лекува раните со

мелем на Христовата љубов што излева. Духовниот човек е целата болка. Се топи од болка за другите, молитви, утеха. И додека ја зема туѓата болка, секогаш е среќен, зашто Христос ја зема неговата болка и духовно го утешува.

За вистински, духовно да се радуваш, треба да се сака, а за да се љуби, треба да се верува. Луѓето не веруваат и затоа не љубат, не се жртвуваат и не се радуваат. Да веруваат дека ќе сакаат, ќе се жртвуваат и ќе се радуваат. Од жртвата доаѓа најголемата радост!

Кога сакаш, се радуваш. А кога љубовта се зголемува, тогаш човекот не бара радост за себе, туку сака другите да бидат среќни. Божествената радост доаѓа со давање!

Еднаш, еден едноставен човек го молеше Бога да му покаже какви се Рајот и Пеколот. Така, една ноќ во сон слушнал глас кој му вели:

Дојди, да ти го покажам пеколот. Потоа се нашол во просторија каде што многу луѓе седеле околу масата, а во средината имало тенџере полно со храна. Но, сите луѓе беа гладни, бидејќи не можеа да јадат.

Во рацете држеле многу долга црпалка од тенџерето, но не можеле да ја донесат куглата до устата. Затоа некои стенкаа, некои викаа, некои плачеа...

Потоа го слушна истиот глас како му вели: Дојди сега да ти го покажам Рајот. Потоа се нашол во друга просторија каде што многу луѓе седеле околу маса слична на претходната, а во средината повторно имало тенџере со храна и ги имале истите долги лажици.

Но, сите беа сити и среќни, бидејќи секој земаше храна од тенџерето со својата лажица и го хранеше другиот. Дали сега разбравте како можете да живеете во Рајот од овој живот?

Свети Пајсиј Светогорец