Патот на покајанието - патот на преобразбата...

 

Патот на покајанието - патот на преобразбата

 Секој човек прави грешки.  Ниту една душа не е без дамка, ниту едно срце нема без рани.  Но, гревот не е крајот - тој е покана за промена.  Господ не нè создаде да останеме заробени во нашите слабости, туку да се издигнеме од нив, да растеме, да се преобразуваме.

 Но, таму лежи вистината што многумина не сакаат да ја слушнат: само ние самите можеме да се поправиме.  Ниту една ситуација, ниту еден народ, ниту една надворешна сила не може да не принуди да се промениме ако не сакаме.  Можеме да читаме мудри зборови, да слушаме совети, да примаме укор, но ако срцето не сака преобразба - ништо нема да биде поинаку.

 Покајанието не е само збор - покајанието е дело.  Не е доволно да се каже згрешив, туку треба да се запрашаме: Што можам да направам сега за да бидам подобар?  Затоа што ако само ги исповедаме своите гревови и не се промениме, не е ли тоа како лекар да ја знае болеста и да не бара лек?

 Бог не бара совршенство, туку бара срце што не се помирува со своите слабости.  Оној што ги оправдува своите гревови, кој ги прифаќа како своја природа, кој вели: таков сум јас, не можам поинаку – ја затвора вратата на Божјата милост.  Но, оној што вели: Господи, згрешив, помогни ми да бидам подобар веќе го прави првиот чекор кон спасението.

 Ако не се промениме, остануваме заробени во истите проблеми, истите слабости, истата несреќа.  Гревот носи страдање, но не затоа што Бог нè казнува, туку затоа што самиот грев нè одвојува од Него, нè извлекува од Неговата светлина.

 Затоа, да не бараме изговори.  Да не чекаме светот да се промени.  Да се ​​промениме себеси.  Да не ги обвинуваме другите.  Ајде да преземеме одговорност.  Да не се плашиме од падот.  Ајде да станеме.

 Затоа што Господ не гледа колку пати сме паднале.  Тој гледа колку пати станавме и тргнавме по Него.

 Амин